หม่อมเอลีซาเบทเป็นบุตรคนเล็กจากจำนวนพี่น้องสามคน ซึ่งมารดาเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เธอได้พบรักกับสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาชัยนาทนเรนทรขณะเสด็จไปศึกษาในประเทศเยอรมนี[2]

ต่อมาสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาชัยนาทนเรนทรได้ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาตเสกสมรสกับหม่อมเอลีซาเบทจากพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวแล้ว ทั้งสองจึงจดทะเบียนสมรส ณ ที่ทำการอำเภอเวสต์มินสเตอร์ กรุงลอนดอน เมื่อวันที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2445 โดยกระทำอย่างเงียบ ๆ เพราะ "สมัยนั้นเจ้านายในยุโรปซึ่งทรงคบหาสมาคมด้วยอย่างกว้างขวางนั้น ทรงถือว่าเป็นเรื่องเสียหาย อย่างมากถ้าเจ้านายทำการสมรสกับสามัญชน ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงเรื่องวุ่นวายต่าง ๆ ที่เยอรมนี จึงทรงเลือกจดทะเบียนสมรสอย่างเงียบ ๆ ที่กรุงลอนดอนแทน"[2]

หลังการเสกสมรส หม่อมเอลีซาเบทจึงตามเสด็จสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาชัยนาทนเรนทรกลับกรุงสยาม เบื้องต้นหม่อมเอลีซาเบทต้องปรับตัวให้เข้ากับวัฒนธรรมไทยในฐานะหม่อมห้าม เช่น การเรียนภาษาไทย ตามด้วยคำราชาศัพท์ การใช้กิริยามารยาทอย่างชาววัง โดยได้รับการอบรมจากพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเยาวภาพงศ์สนิท พระโสทรเชษฐภคินีของกรมพระยาชัยนาทนเรนทร จนหม่อมเอลีซาเบทสามารถนุ่งโจงกระเบน และหมอบคลาน เข้าเฝ้าสมเด็จพระศรีสวรินทิราบรมราชเทวี พระพันวัสสาอัยยิกาเจ้าด้วยกิริยามารยาทที่เรียบร้อย[2]

หม่อมเอลีซาเบทมีพระโอรสธิดาสามองค์ คือ

1. หม่อมเจ้าปิยะรังสิต รังสิต (25 ธันวาคม พ.ศ. 2456 – 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2533) เสกสมรสกับหม่อมราชวงศ์ผ่องลักษณ์ ทองใหญ่, หม่อมเจ้าวิภาวดี รัชนี และบุญพิทักษ์ แสงฤทธิ์ มีโอรส-ธิดาสี่คน
2. หม่อมเจ้าสนิทประยูรศักดิ์ รังสิต (19 สิงหาคม พ.ศ. 2460 – 10 กันยายน พ.ศ. 2538) เสกสมรสกับอามีเลีย มอนตอลติ และนาลินี สุขนิล มีโอรส-ธิดาสี่คน
3. หม่อมเจ้าจารุลักษณ์กัลยาณี รังสิต (7 สิงหาคม พ.ศ. 2467 – 3 สิงหาคม พ.ศ. 2555) ลาออกจากฐานันดรศักดิ์เพื่อสมรสกับนายแพทย์เฉลิม บูรณะนนท์[3] มีบุตรสองคน

หม่อมเอลีซาเบท รังสิต ณ อยุธยา ถึงแก่กรรมเมื่อวันที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2516 สิริอายุได้ 81 ปี 14 วัน โดยศพของหม่อมเอลีซาเบทได้ฝังที่เมืองไฮเดิลแบร์ค ประเทศเยอรมนี[4]