หลักทรัพย์ (อังกฤษ: security) คือ สินทรัพย์ทางการเงินที่ซื้อขายได้ มีความหมายทั่วไป คือเป็นรูปแบบต่าง ๆ ของเครื่องมือทางการเงิน แต่ในทางกฎหมายแล้วมีขอบเขตอำนาจตามกฎหมายที่ต่างกันไป ในบางประเทศ ใช้เป็นความหมายที่ใช้กันเป็นสำนวนพูดในชีวิตประจำวัน ที่หมายถึงเครื่องมือทางการเงิน แม้ทางกฎหมายและข้อบังคับทางสังคมอาจจะไม่ได้กว้างขนาดนั้น ในบางแห่งมีความหมายเฉพาะเจาะจงว่าเป็นหุ้นและเครื่องมือตราสารหนี้ ในบางแห่งได้รวมสิ่งที่ใกล้เคียงกับหุ้นและตราสารหนี้ไปด้วย อย่าง ใบสําคัญแสดงสิทธิในหุ้น (equity warrant)ในสหรัฐ หลักทรัพย์ คือสินทรัพย์ทางการเงินที่ซื้อขายได้ทุกชนิด[1] หลักทรัพย์มีหมวดหมู่กว้าง ๆ คือสำหรับประเทศไทย จากพระราชบัญญัติหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ พ.ศ. 2535 ระบุไว้ดังนี้ คือ ตั๋วเงินคลัง พันธบัตร ตั๋วเงิน หุ้น หุ้นกู้ หน่วยลงทุน (อันได้แก่ ตราสารหรือหลักฐานแสดงสิทธิในทรัพย์สิน) ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหุ้น ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหุ้นกู้ ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหน่วยลงทุน และตราสารอื่นใดที่คณะกรรมการ ก.ล.ต. กำหนด[2]