ประวัติ ของ หลาง_ผิง

หลาง ผิง เกิดที่กรุงปักกิ่ง และมีเชื้อสายชาวแมนจู

เธอได้ย้ายสู่สหรัฐอเมริกา และทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยผู้ฝึกสอนทีมวอลเลย์บอลที่มหาวิทยาลัยนิวเม็กซิโก เมื่อถามถึงการย้ายของเธอ เธอได้บอกว่าเธอต้องการที่จะ "ลิ้มลองชีวิตแบบปกติ"[3] เธอมีลูกสาวอายุ 20 ปี ชื่อ ลีเดีย ไป่ ผู้ซึ่งเป็นสมาชิกทีมวอลเลย์บอลหญิงของสแตนฟอร์ด[4]

เธอยังคงความเป็นพลเมืองชาวจีนแผ่นดินใหญ่แม้ว่าจะใช้ชีวิตอยู่ในสหรัฐอเมริกามากว่า 15 ปี[5]

ผลงานในระดับอาชีพ

หลาง ผิง เคยเป็นสมาชิกคนหนึ่งของวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน และได้รับรางวัลเหรียญทองเมื่อครั้งที่เป็นฝ่ายชนะทีมชาติสหรัฐอเมริกาในการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 1984 ที่ลอสแอนเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย รวมถึงเธอเป็นสมาชิกคนหนึ่งของทีมที่ชนะการแข่งขันชิงแชมป์โลกในปี ค.ศ. 1982 ที่ประเทศเปรู รวมถึงรายการเวิลด์คัพเมื่อปี ค.ศ. 1981 และ 1985[6]

อิทธิพลในประเทศจีน

เนื่องจากบทบาทสำคัญของเธอในความสำเร็จของวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีนในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1980 หลางได้รับการมองว่าเป็นสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรม และเป็นหนึ่งในบุคคลที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดในประวัติศาสตร์กีฬาสมัยใหม่ของประเทศจีน โดยในตอนท้ายของการปฏิวัติทางวัฒนธรรม ค.ศ. 1976 ประเทศจีนได้เข้าร่วมแข่งขันกีฬาในระดับโลกอีกครั้ง แม้ว่าทีมปิงปองของจีนจะชนะการแข่งขันในระดับนานาชาติ ซึ่งกีฬานี้มักได้รับการพิจารณาว่าชาวจีนมีความเชี่ยวชาญ แต่หลางกับทีมวอลเลย์บอลหญิงของเธอก็ได้รับการจัดเป็นกีฬาประเภททีมที่ชนะการแข่งขันชิงแชมป์โลกหลายสมัย โดยการแข่งขันครั้งสุดท้ายของเธอคือกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 1984 โดยหลางได้เป็นดาวในตำแหน่งตัวตีด้านนอกของทีม เธอมักได้รับการจดจำเป็นอย่างมาก ว่าเป็นหนึ่งในนักกีฬาแชมป์โลกสมัยแรกของวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน[7]

การฝึกสอน

หลางได้ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยผู้ฝึกสอนที่มหาวิทยาลัยนิวเม็กซิโก ตั้งแต่ ค.ศ. 1987–89 และ ค.ศ. 1992–93[2]

ในปี ค.ศ. 1995 หลางได้มาเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน และสามารถพาทีมคว้ารางวัลเหรียญเงินจากการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 1996 ที่แอตแลนตา รัฐจอร์เจีย และอันดับสองในการแข่งขันชิงแชมป์โลก 1998 ที่ประเทศญี่ปุ่น[6] หลาง ผิง ได้ลาออกจากทีมชาติจีนในปี ค.ศ. 1998 อันเนื่องมาจากเหตุผลด้านสุขภาพ ในปีต่อมา เธอได้เข้ารับตำแหน่งหัวหน้าผู้ฝึกสอนในการแข่งขันลีกอาชีพของประเทศอิตาลี และประสบความสำเร็จอย่างยอดเยี่ยมในการแข่งขันดังกล่าว โดยสามารถพาทีมชนะการแข่งขันลีกและได้รับรางวัลผู้ฝึกสอนยอดเยี่ยมแห่งปีอยู่หลายสมัย

เธอได้ทำหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติสหรัฐอเมริกาในปี ค.ศ. 2005 ที่ซึ่งเธอได้พาทีมเข้าร่วมแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 โดยทีมชาติสหรัฐได้พบกับทีมชาติจีนในประเทศบ้านเกิดของเธอเอง และทีมชาติสหรัฐสามารถเป็นฝ่ายชนะทีมชาติจีน 3-2 เซต ซึ่งประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน หู จิ่นเทา และประธานาธิบดีสหรัฐ จอร์จ ดับเบิลยู บุช เข้าร่วมชมการแข่งขันนัดดังกล่าว[8] โดยการแข่งขันนัดดังกล่าวมีผู้ชมถึง 250 ล้านคนเมื่อนับเฉพาะประเทศจีนเพียงอย่างเดียว และเธอได้พาทีมสหรัฐเข้ารับรางวัลเหรียญเงินหลังจากเป็นฝ่ายแพ้ต่อทีมชาติบราซิลในรอบชิงชนะเลิศที่ 3-1 เซต หลางได้ลาออกจากการทำหน้าที่ดังกล่าวในปี ค.ศ. 2008 โดยอ้างว่าเธออยากจะใช้เวลาอยู่กับครอบครัวของเธอ

และปัจจุบัน เธอเป็นผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงทีมชาติจีน

ชัยชนะครั้งสำคัญ

เกียรติประวัติ

  • หนึ่งในสิบนักกีฬาจีนยอดเยี่ยมแห่งปี, ค.ศ. 1981–1986
  • ผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลยอดเยี่ยมแห่งปี สหพันธ์วอลเลย์บอลนานาชาติ, ค.ศ. 1996[2]
  • ผู้ฝึกสอนวอลเลย์บอลหญิงในประเทศอิตาลียอดเยี่ยมแห่งปี, ค.ศ. 1999–2000

แหล่งที่มา

WikiPedia: หลาง_ผิง http://english.people.com.cn/90001/90779/90867/634... http://en.olympic.cn/athletes/serch_L/2003-11-04/3... http://langping.sports.cn/ http://english.cctv.com/20090810/108142_1.shtml http://www.dallasnews.com/sharedcontent/dws/spt/st... http://www.nytimes.com/2008/08/16/sports/olympics/... http://www.usatoday.com/sports/olympics/summer/200... http://www.venturacountystar.com/news/2008/jul/08/... http://washtimes.com/news/2008/aug/15/us-coach-lan... http://weibo.com/langping