หลิว เส้าฉี(pronounced [ljǒu ʂâutɕʰǐ]; 24 พฤศจิกายน ค.ศ. 1898 – 12 พฤศจิกายน ค.ศ. 1969) เป็นนักปฏิวัติ นักการเมือง และนักทฤษฏีชาวจีน เขาเป็นประธานคณะกรรมาธิการสามัญประจำสภาแห่งสภาประชาชนแห่งชาติจีน ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1954 ถึง ค.ศ. 1959 รองประธานคนที่หนึ่งของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1956 ถึง ค.ศ. 1966 และประธาน(ประธานาธิบดี)แห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน ประมุขแห่งรัฐโดยนิตินัยของจีน ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1959 ถึง ค.ศ. 1968 ในช่วงที่เขาดำเนินนโยบายฟื้นฟูเศรษฐกิจในประเทศจีน เป็นเวลา 15 ปี ประธานหลิวเป็นบุคคลที่ทรงอำนาจมากที่สุดในอันดับสามในประเทศจีน รองจากประธาน เหมาเจ๋อตง และนายกรัฐมนตรี โจว เอินไหลเท่านั้น แต่เดิมได้รับการดูแลเป็นอย่างดีในฐานะผู้สืบทอดตำแหน่งต่อจากเหมา หลิวได้ถูกทำให้เป็นปรปักษ์กับเขาในช่วงต้นปี ค.ศ. 1960 ก่อนการปฏิวัติวัฒนธรรม และตั้งแต่ปี ค.ศ. 1966 เป็นต้นมา ก็ได้วิพากษ์วิจาร์ณ จากนั้นก็ถูกกำจัดโดยเหมา หลิวได้ถูกทำให้หายสาบสูญไปจากชีวิตสาธารณะในปี ค.ศ. 1968 และได้รับการขนานนามว่าเป็น"ผู้บัญชาการแห่งกองบัญชาการชนชั้นกลางจีน" "ผู้เอนเอียงต่อทุนนิยม"(capitalist-roader) ที่สำคัญของจีน และคนทรยศต่อการปฏิวัติเขาได้เสียชีวิตลงจากการถูกกระทำและทรมาณอย่างโหดร้ายทารุณในช่วงการปฏิวัติวัฒนธรรม แต่ได้รับการกอบกู้ชื่อเสียงในภายหลังจากเสียชีวิตโดยรัฐบาลของนายเติ้ง เสี่ยวผิง ในปี ค.ศ. 1980 และได้รับการรำลึกถึงว่าเป็นบุคคลสำคัญของชาติ