หอศิลป์ร่วมสมัยเตหะรานได้รับการออกแบบโดยคัมราน ดีบา (Kamran Diba) สถาปนิกชาวอิหร่าน ถูกจ้างให้สร้าง ณ บริเวณที่ติดกับสวนสาธารณะลาเลฮ์ (Laleh Park) โดยออกแบบตามอย่างสถาปัตยกรรมเปอร์เซียโบราณ ครั้นเสร็จสมบูรณ์จึงเปิดให้ประชาชนเข้าชมในปี พ.ศ. 2522[3] โดยตัวอาคารเป็นศิลปะร่วมสมัยได้ตัวอย่างมาจากชั้นใต้ดินของพิพิธภัณฑ์โซโลมอน อาร์. กุกเกนไฮม์ (Solomon R. Guggenheim Museum) ในนิวยอร์ก[4]:52 เบื้องต้นมีเดวิด กัลลอเวย์ (David Galloway) และดอนนา ชไตน์ (Donna Stein) เป็นภัณฑารักษ์ภายใต้พระบรมราชินูปถัมภ์ในจักรพรรดินีฟาราห์[5][6]

พื้นที่ส่วนใหญ่ของหอศิลป์อยู่ในชั้นใต้ดินเป็นทางเดินเป็นวงลงไปสู่ห้องต่าง ๆ ข้างล่าง ส่วนในสวนของพิพิธภัณฑ์จะมีประติมากรรมตะวันตกตั้งไว้ อันเป็นผลงานของมักซ์ แอนสท์ (Max Ernst), อัลแบร์โต จาโกเมตตี (Alberto Giacometti), เรอเน มากริต (René Magritte) และเฮนรี มัวร์ (Henry Moore)[4]:52

หลังการปฏิวัติอิหร่าน 1979 ศิลปะตะวันตกทั้งหมดถูกเก็บไว้ในห้องนิรภัย จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2542 จึงได้จัดนิทรรศการศิลปะตะวันตกครั้งแรกหลังปฏิวัติ มีการจัดแสดงผลงานของฮอกนีย์ (Hockney), รอย ลิกเทนสไตน์ (Roy Lichtenstein), เราส์เชินแบร์ก (Rauschenberg) และแอนดี วอร์ฮอล (Andy Warhol)[4]:54 แต่ด้วยความอนุรักษ์นิยมสุดโต่งของสังคมอิหร่าน ทำให้มีการจัดนิทรรศการสำหรับงานศิลป์ตะวันตกอย่างประปรายในแต่ละปีและส่วนใหญ่ไม่ถูกจัดแสดง[4]:54 กล่าวกันว่าศิลปวัตถุสมัยใหม่ทั้งหมดในหอศิลป์นี้มีมูลค่าราว 2.5 พันล้านปอนด์สเตอร์ลิง[7]

ในอนาคตหอศิลป์ร่วมสมัยเตหะรานได้มีการวางแผนจัดนิทรรศการการท่องเที่ยวที่เบอร์ลิน ประเทศเยอรมนีในฤดูใบไม้ร่วงปี พ.ศ. 2559 จะมีการจัดแสดงงานศิลปะกึ่งตะวันตกและอิหร่าน 60 ครั้งในสามเดือน ที่ยิ่งใหญ่กว่าแผนการจัดนิทรรศการของพิพิธภัณฑ์และสวนประติมากรรมเฮิร์สฮอร์น (Hirshhorn Museum and Sculpture Garden) ในวอชิงตัน ดี.ซี. ปี พ.ศ. 2560[4]:52 ซึ่งทางหอศิลป์เองก็คาดหวังว่ารายได้ดังกล่าวจะมากพอที่จะซื้องานศิลปะชิ้นใหม่ ๆ มาเพิ่มเติมหลังขาดการซื้อผลงานมากว่า 40 ปี[4]:55