หางนกยูงไทย (ชื่อวิทยาศาสตร์: Caesalpinia pulcherrima) เป็นพืชในสกุลฝาง (Caesalpinia) วงศ์ย่อยราชพฤกษ์ (Caesalpinioideae) วงศ์ถั่ว (Fabaceae) มีถิ่นกำเนิดในทวีปอเมริกากลางถึงอเมริกาใต้[4] ลักษณะเป็นไม้พุ่มไม่ผลัดใบสูง 3–5 เมตร ทรงพุ่มกลม ลำต้นเกลี้ยงหรือมีหนาม ใบเป็นใบประกอบแบบขนนกสองชั้น ออกสลับ ใบย่อยรูปขอบขนานหรือรูปไข่กลับ 7–11 คู่ ปลายใบมนหรือเว้า โคนใบมนหรือเบี้ยว ดอกออกเป็นช่อกระจะบริเวณซอกใบ ปลายกิ่ง หรือส่วนยอด ยาว 20 เซนติเมตร[5] เมื่อบานมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 4 เซนติเมตร กลีบดอกมี 5 กลีบ มีหลายสีตามพันธุ์ เช่น เหลือง แดง ส้ม หรือชมพู เกสรตัวผู้มี 10 อัน เกสรเพศเมียมี 1 อัน รังไข่อยู่เหนือฐานรองดอก ผลเป็นฝักแบน ขนาด 1.5–2 × 10–12 เซนติเมตร เมื่อแก่แตกได้ ภายในมีเมล็ดรูปแบนกลมหรือรี 8–10 เมล็ด[6][7]หางนกยูงไทยเป็นต้นไม้ประจำชาติบาร์เบโดส[8] ปรากฏอยู่มุมบนซ้าย–ขวาของธงสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักร ที่ดำรงพระอิสริยยศพระราชินีนาถแห่งบาร์เบโดส[9] นิยมปลูกเป็นไม้ประดับ รากใช้ปรุงเป็นยาขับประจำเดือน[10]