หุบอุกกาบาตบาร์ริงเกอร์
หุบอุกกาบาตบาร์ริงเกอร์

หุบอุกกาบาตบาร์ริงเกอร์

หลุมอุกกาบาตบาร์ริงเกอร์ (อังกฤษ: Barringer Crater) บาร์ริงเกอร์ เครเตอร์ หรือ (Meteor Crater) เมทีออร์ เครเตอร์ ตั้งอยู่ในรัฐแอริโซนา ทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศสหรัฐอเมริกา อยู่ระหว่างเมืองสโลว์กับเมืองแฟล็กสตาฟฟ์ หลุ่มอุกกาบาต เมทีออร์ เครเตอร์ หรือ บาร์ริงเกอร์ เครเตอร์ มีขนาด ความกว้าง 1250 เมตร ลึก 174 เมตร ถ้ามองจากพื้นราบทะเลทราย บริเวณรอบหลุมจะดูเหมือนเนินเตี้ยๆ จากการสำรวจโดย ซึ่งการค้นพบครั้งแรกในปี ค.ศ. 1890 หลายคนยังคงเข้าใจว่าเป็นหุบภูเขาไฟธรรดา แต่ในปี ค.ศ. 1890 มีการค้นพบเศษเหล็ก ในปี ค.ศ. 1902 ดร. แดเนียล บาร์ริงเกอร์ ก็เข้ามาสำรวจและพบข้อเท็จจริงว่า ชั้นหินด้านตะวันออกเฉียงใต้ของหลุมสูงกว่าด้านอื่นถึง 30 เมตร ทำให้สรุปได้ว่า ลูกอุกกาบาตพุ่งชนในมุมต่ำทางทิศเหนือ และฝังตัวลงในด้านตะวันออกเฉียงใต้ จึงมีการขุดบริเวณนั้นและพบเศษนิกเกิลและเศษเหล็กมากขึ้นเมื่อขุดลึกเข้าไป วงการวิทยาศาสตร์สมัยนั้นเริ่มคล้อยตามว่าเกิดจากหลุ่มอุกกาบาตคาดว่าน้ำหนักที่แท้จริงของลูกอุกกาบาต มีการประมาณการณ์หลายครั้ง ในปี ค.ศ 1930 นักวิทยาศาสตร์คาดว่าลูกอุกกาบาตน่าจะหนักราว 14 ล้านต้น และมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 122 เมตร แต่ในการคำนวณต่อๆมา ลูกอุกกาบาตยิ่งเล็กลง คือมีน้ำหนักราว 2 ล้านต้นและเส้นผ่าศูนย์กลาง 79 เมตร ต่อมาก็ประมาณว่าน่าจะ 70,000 ต้นเส้นผ่าศูนย์กลาง 25-30 เมตรการที่จะทำให้เกิดหลุมกว้างขนาดนี้ได้ ลูกอุกกาบาตต้องพุ่งชนด้วยความเร็ว 69,000 กิโลเมตรต่อชั่วโมง แรงกระทบคาดว่า น่าจะรุนแรงเท่ากับระเบิดขนาด 500,000 ตัน แรงกว่าระเบิดปรมาณูในฮิโรชิมากับนางาซากิ 40 เท่า แรงระเบิดทำให้เกิดฝุ่นฟุ้งไปในอากาศ 100 ล้านตัน และยังดันให้วัตถุอื่นขึ้นมากองอยู่รอบๆกลายเป็นหลุมอุกกาบาต ในปัจจุบันขณะที่อุกกาบาตพุ่งเข้าสู่บรรยากาศโลก อุกกาบาตก็ถูกแรงเสียดทานจากชั้นบรรยากาศโลก ทำให้ผิวอุกกาบาตหลอมเหลวเป็นทาง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นโลหะเหลว โปรยปรายเป็นทางครอบคลุมพื้นที่กว้างกว่า 260 ตารางกิโลเมตร ซึ่งโลหะก้อนใหญ่ที่สุดหนักกว่า 630 กิโลกรัมลูกอุกกาบาตซึ่งอยู่ข้างใน นักวิทยาศาสตร์คาดว่าคงมีมวลเหลือไม่เกินร้อยละ 10 ของมวลเดิมซึ่งส่วนใหญ่ลุกไหม้ขณะกำลังตกสู่พื้นโลก