ห้องสมุดที่ว่างเปล่า (อังกฤษ: The Empty Library, 1995) หรือรู้จักในชื่อ บีบลิโอเทค (เยอรมัน: Bibliothek; ห้องสมุด) เป็นอนุสรณ์สาธารณะโดยประติมากรชาวอิสราอล มีชา อุลล์มัน เพื่อระลึกถึงการเผาหนังสือโดยนาซีที่มีขึ้นที่เบเบลพลัทซ์ในเบอร์ลิน เมื่อ 10 พฤษภาคม 1933 อนุสรณ์นี้ตั้งอยู่ลึกลงไปใต้ดินในจัตุรัสเบเบลพลัทซ์ ภายในเป็นตู้หนังสือว่างเปล่า เหตุการณ์การเผาหนังสือนั้นเกิดขึ้นโดยหนังสือ 20,000 เล่มเล่มจากนักเขียนที่ส่วนใหญ่เป็นชาวยิว, นักคอมมิวนิสต์, เสรีนิยม และวิจารณ์สังคม ถูกเผาโดยยุวชนนาซีต่อหน้าผู้ชมจำนวนมาก บริเวณด้านหน้าหอสมุดใหญ่ของมหาวิทยาลัย[1]ห้องสมุดที่ว่างเปล่า มีลักษณะเป็นห้องใต้ดินชนาด 530 โดย 706 โดย 706 เซนติเมตร (17.39 โดย 23.16 โดย 23.16 ฟุต) ผนังเป็นตู้หนังสือที่ว่างเปล่า และมีแผ่นกระจกปิดทับด้านบน ตัวประติมากรรมนี้ฝังอยู่ใต้ดินท่ามกลางทางเดินเท้าของจัตุรัส[2] อนุสรณ์นี้เป็นตัวอย่างของ "รูปติดลบ" (negative form) ดังที่เจมส์ อี ยัง (James E. Young) เรียก บุ๋มลงไปในพื้นหินของบาเบลพลัทซ์เป็นหลุม[3] การจัดวางอนุสรณ์ชิ้นนี้ให้อยู่ใต้ดินทำให้ผู้ชมต้องยื่นคอและก้มหน้าเพื่อมองเข้าไปภายในห้อง[2] พื้นที่ภายในห้องมีติดตั้งเครื่องปรับอากาศเพื่อให้ไม่เกิดไอน้ำเกาะกระจก และภายในห้องเปิดไฟสว่างอยู่ตลอดเวลา[4] ซึ่งเห็นชัดเป็นพิเศษในยามค่ำคืนในวโรกาสครบรอบ 60 ปีของเหตุการณ์การเผาหนังสือที่เบเบลพลัทซ์ ในปี 1993 คณะกรรมาธิการสิ่งก่อสร้างและบ้านเรือนเบอร์ลิน (Berlin Senat for Building and Housing) ได้ส่งคำเชิญไปยังศิลปินสามสิบคนเข้าร่วมการแข่งขันออกแบบอนุสรณ์[4] โดยผลงานของศิลปินชาวอิสราเอล มีชา อูลล์มัน ได้รับเลือก[5] โดยศิลปินเสนอให้ขุดลงไปในเบเบลพลัทซ์เพื่อสร้าง "หลุมว่างเปล่า"[3] อนุสรณ์เปิดเมื่อ 20 พฤษภาคม 1995[6]หลายปีหลังเปิดอนุสรณ์ได้มีการติดตั้งแผ่นป้ายทองสัมฤทธิ์ห่างไปไม่กี่ฟุต[5] ซึ่งระบุเนื้อความจากบทละคร Almansor (1820) ผลงานประพันธ์ของนักเขียนชาวยยิวเยอรมัน ไฮน์ริช ไฮเนอ แปลได้ว่า "มันเป็นบทนำแน่นอน[ว่า]เมื่อใดที่พวกเขาเผาหนังสือ ท้ายที่สุดมนุษย์ก็จะถูกเผาเช่นกัน" หนังสือของไฮเนอถูกนาซีขึ้นบัญชีดำ และเป็นไปได้ว่าถูกนำมาเผาที่จัตุรัสนี้เช่นกัน