บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา องค์การอนุรักษ์แห่งอังกฤษ หรือที่เดิมเรียกว่า คณะกรรมาธิการสิ่งก่อสร้างและอนุสาวรีย์ทางประวัติศาสตร์แห่งอังกฤษ (อังกฤษ: English Heritage (ชื่อเดิม Historic Building and Monuments Commission for England)[1]) เป็นองค์การอิสระของรัฐบาลที่ไม่ขึ้นต่อกระทรวงใดของรัฐบาลแห่งสหราชอาณาจักรที่มีวัตถุประสงค์อย่างกว้างๆ ในการบริหารสิ่งแวดล้อมที่ก่อสร้างขึ้นในประวัติศาสตร์ในอังกฤษ ในปัจจุบันสนับสนุนโดยกระทรวงวัฒนธรรม, มีเดีย และ กีฬาแห่งสหราชอาณาจักรองค์การอนุรักษ์แห่งอังกฤษก่อตั้งขึ้นตามรายละเอียดของ “พระราชบัญญัติว่าด้วยมรดกแห่งชาติ ค.ศ. 1983” (National Heritage Act 1983) โดยมีหน้าที่บำรุงรักษาอนุสรณ์สถานโบราณที่เดิมอยู่ในความรับผิดชอบของกระทรวงสิ่งแวดล้อม, อาหาร และ กิจการชนบทแห่งสหราชอาณาจักร นอกจากนั้นพระราชบัญญัติ ค.ศ. 1983 ก็ยังยุบเลิกองค์การต่างๆ ที่เคยทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาเกี่ยวกับกิจการดังว่าและรวมเข้าเป็นองค์การใหม่ แต่องค์การที่ปรึกษาราชกรรมาธิการว่าด้วยอนุสาวรีย์ประวัติศาสตร์แห่งอังกฤษ (Royal Commission on the Historical Monuments of England, RCHME) มิได้เข้าร่วมจนกระทั่งเมื่อวันที่ 1 เดือนเมษายน ของปี ค.ศ. 1999[2]ความรับผิดชอบที่เป็นที่รู้จักกันดีขององค์การอนุรักษ์แห่งอังกฤษคือการเป็นผู้รับผิดชอบดูแลสถานที่สำคัญทางประวัติศาสตร์และโบราณคดีกว่า 400 แห่งตั้งแต่สโตนเฮนจ์ที่เชื่อกันว่าสร้างขึ้นราว 2500 ปีก่อนคริสต์ศักราชเรื่อยมาจนถึงดิไอรอนบริดจ์ที่สร้างในปี ค.ศ. 1775 ในปี ค.ศ. 2007/08 มีผู้เข้าเยี่ยมชมอนุสรณ์สถานที่อยู่ในการดูแลของเจ้าหน้าที่ขององค์การอนุรักษ์แห่งอังกฤษเป็นจำนวนราว 5.3 ล้านคน[3] นอกจากนั้นแล้วองค์การอนุรักษ์แห่งอังกฤษก็ยังมีบทบาทสำคัญในการทำการอนุรักษ์, ให้คำปรึกษา, ลงทะเบียน และ พิทักษ์สิ่งแวดล้อมทางประวัติศาสตร์ และบำรุงรักษาหอเอกสารสำหรับสาธารณชน--หอเอกสารอนุสรณ์สถานแห่งชาติ (National Monuments Record, NMR) อีกด้วย