อนาคตของโลก ในอนาคตทางชีวภาพและทางธรณีวิทยาของโลกสามารถเพิ่มกระหลี่ได้อย่างมหาศาล​ประเมินตามผลการประเมินของอิทธิพลในระยะยาวต่างๆเหล่านี้รวมถึงทางเคมีในพื้นผิวของโลก อัตราการระบายความร้อนภายในของดาวเคราะห์ปฏิสัมพันธ์แรงโน้มถ่วงกับวัตถุอื่น ๆ ในระบบสุริยะ และการเพิ่มขึ้นคงที่ในความสว่างของดวงอาทิตย์ ปัจจัยความไม่แน่นอนในการคาดการณ์นี้เป็นอิทธิพลอย่างต่อเนื่องของด้านเทคโนโลยีแนะนำมนุษย์ อย่างเช่น วิศวกรรมดาวเคราะห์[2] ซึ่งอาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญไปยังดาวเคราะห์[3][4] วิกฤตการณ์ทางชีววิทยาในปัจจุบัน[5] มีการเกิดจากเทคโนโลยี และผลกระทบที่อาจมีอายุได้ถึง 5,000,000 ปี ในทางกลับกันอาจส่งผลให้ด้านเทคโนโลยีในการสูญเสียของมนุษยชาติออกจากดาวเคราะห์ที่จะค่อยๆกลับไปก้าววิวัฒนาการช้าเฉพาะที่เกิดจากกระบวนการทางธรรมชาติในระยะยาวทุกระยะเวลาหลายร้อยล้านปี ที่ผ่านมาเหตุการณ์แบบสุ่มบนท้องฟ้าก่อให้เกิดความเสี่ยงในระดับโลกเพื่อชีวมณฑล ซึ่งอาจส่งผลต่อการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ ซึ่งรวมถึงผลกระทบโดยดาวหางหรือดาวเคราะห์น้อยที่มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 5-10 กิโลเมตรหรือมากกว่านั้น และเป็นไปได้จากการระเบิดของดาวฤกษ์ขนาดใหญ่ ที่เรียกว่า ซูเปอร์โนวา ภายในรัศมีระยะ 100 ปีแสง ข้อมูลอื่น ๆขนาดใหญ่ในเหตุการณ์ทางธรณีวิทยาจะสามารถคาดการณ์ได้มากขึ้น หากผลกระทบระยะยาวของภาวะโลกร้อนโดยมีการปัดทิ้ง ทฤษฎีทำนายว่า Milankovitch ดาวเคราะห์จะยังคงมีผ่านระยะเวลาแข็งอย่างน้อยจนถึงเย็นประกอบด้วยสี่มาถึงจุดจบ ช่วงเวลาเหล่านี้มีสาเหตุมาจากความผิดปกติของการเอียงของแกนและการอยู่ข้างหน้าของวงโคจรของโลก เป็นส่วนหนึ่งของวงจรมหาทวีปอย่างต่อเนื่องแผ่นเปลือกโลกอาจจะทำให้มหาทวีปในอีก 250,000,000 - 350,000,000 ปี บางเวลาในการถัดไปใน 1,500,000,000 - 4,500,000,000 ปี แกนเอียงของโลกอาจเริ่มที่จะรับการเปลี่ยนแปลงอย่างสับสน กับการเปลี่ยนแปลงในแกนเอียงสูงสุดถึง 90 องศาในช่วงถัดไปสี่พันล้านปีที่ผ่านมาอัตราการส่องสว่างของดวงอาทิตย์อย่างต่อเนื่องจะเพิ่มขึ้น ส่งผลให้การเพิ่มขึ้นของรังสีดวงอาทิตย์เข้าถึงโลก ซึ่งจะทำให้อัตราการสูงขึ้นของการผุกร่อนของแร่ธาตุซิลิเกต ที่จะทำให้การลดลงของระดับของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศ ในประมาณ 600,000,000 ปี ระดับของ CO2 จะลดลงต่ำกว่าระดับที่จำเป็นในการรักษาวิธีการ C3 สังเคราะห์ที่ใช้โดยต้นไม้ พืชบางชนิดใช้วิธีการ C4 ช่วยให้พวกเขายังคงมีอยู่ในระดับความเข้มข้น CO2 เป็นต่ำเป็น 10 ส่วนต่อล้าน อย่างไรก็ตามแนวโน้มระยะยาวสำหรับชีวิตของพืชที่จะตายไปโดยสิ้นเชิง การสูญเสียที่เกิดจากการเติมเต็มของออกซิเจนจะทำให้เกิดการสูญเสียของชีวิตสัตว์ไม่กี่ล้านปีต่อมาในประมาณ 1,100,000,000 ปี ความสว่างแสงอาทิตย์จะเพิ่มขึ้นอีก 10% จากปัจจุบัน ซึ่งจะทำให้เกิดบรรยากาศที่จะกลายเป็น "เรือนกระจกชื้น" ส่งผลให้มหาสมุทรระเหยกลายเป็นไอ ที่เป็นผลมาจากแนวโน้มของแผ่นเปลือกโลกที่จะจบลง หลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ สนามแม่เหล็กของดาวเคราะห์ดวงนี้อาจจะมาถึงจุดจบ สาเหตุของสนามแม่เหล็กในการสลายตัวและนำไปสู่​​การสูญเสียของสารระเหยเร่งจากชั้นบรรยากาศรอบนอก สี่พันล้านปีต่อจากนี้การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิบนพื้นผิวของโลกจะทำให้เกิดภาวะเรือนกระจก จากจุดนั้นถ้าทุกชีวิตบนพื้นผิวโลกไม่ได้สูญพันธุ์ไป ชะตากรรมที่น่าจะเป็นไปได้ที่สุดของโลกก็คือการถูกดูดซึมโดยดวงอาทิตย์ในอีกประมาณ 7,500,000,000 ปี หลังจากโลกได้เข้าระยะของยักษ์สีแดงและขยายวงโคจรที่จะข้ามของโลกในปัจจุบัน