มะมูม (อาหรับ) ผู้นมาซตามอิมามมะนีย์ (อาหรับ) น้ำอสุจิ

มะกอม (อาหรับ สถานที่ยืน) สถานที่อันเคยเป็นที่ยืน เช่น มะกอม อิบรอฮีม หรือสุสานของบุคคลสำคัญ

มุอัลลัฟ (อาหรับ) ผู้ที่พึ่งเข้ารับนับถือศาสนาอิสลาม

มักรูหฺ (อาหรับ แปลว่า สิ่งที่น่ารังเกียจ) ในทางฟิกห์ หมายถึง สิ่งที่ไม่พึงปฏิบัติ หากละทิ้งจะได้รับผลบุญ แต่ถ้าหากปฏิบัติก็ไม่เป็นบาป

มับอัษ (อาหรับ แปลว่า กาลเวลา หรือ สถานที่ส่ง) การที่อัลลอหฺทรงได้ส่งมุฮัมมัดเป็นศาสนทูต

มัยยิต (อาหรับ) ศพ, ผู้ตาย ศอลาต มัยยิต การละหมาดให้แก่ศพมุสลิม

มัรยัม (อาหรับ จากฮิบรู) คือ มาเรีย ผู้เป็นมารดาศาสนทูตอีซา(เยซู)

มัสยิด (อาหรับ) ศูนย์รวมมุสลิมในชุมชนเพื่อทำการละหมาด ประชุม สอนหนังสือ หรืออื่น ๆ ในการทำกิจการที่ดี มีประโยชน์ต่อสังคมส่วนรวม

มาซุ ญาวี, มาโซะ ญาวี (มลายู แปลว่า เข้าญาวี) หมายถึง การขลิบปลายหนังอวัยวะเพศชายเพื่อเข้าศาสนาของคนญาวี(มลายูมุสลิม)

มาซุ เมอลายู, มาโซะ มลายู (มลายู แปลว่า เข้ามลายู) หมายถึงการเข้ารีตของพวกมลายู นั่นคือ เข้ารับนับถือศาสนาอิสลาม

มิมบัร (อาหรับ) ธรรมาสน์ในมัสยิด ที่คอฏีบขึ้นยืนบรรยายธรรม ส่วนมากเป็นแท่นหรือพื้นยกระดับ

มุอัซซิน (อาหรับ) ผู้ประกาศเรียกร้องมุสลิม สู่การนมาซเมื่อถึงเวลา บิหล่าล หรือ บิลาล ก็เรียก

มุชฺริก (อาหรับ แปลว่า ผู้ตั้งภาคี) ในอิสลามหมายถึง ผู้ที่ตั้งภาคีต่ออัลลอหฺ เคารพบูชาสิ่งอื่นร่วมกับอัลลอหฺ

มุรีด (อาหรับ แปลว่า ผู้ต้องการ, ลูกศิษย์) ใช้ในภาษามลายูมีความหมายว่า นักเรียน ใช้ในวงการซูฟีย์ มีความหมายว่า ศิษย์

มุนาฟิก (อาหรับ แปลว่า คนสับปลับ) หมายถึง ผู้ที่แสดงตนเป็นมุสลิมแต่ซ่อนความปฏิเสธ หรือความสับปลับไว้ในใจ

มุอฺตะซิละหฺ (อาหรับ แปลว่า ชนผู้แยกตัว) สำนักปรัชญาหนึ่งในอิสลาม

มุอัลลิม (อาหรับ) ครู

มุฮัรรอม (อาหรับ) เดือนแรกในปฏิทินอิสลาม

มูซา ศาสนทูตท่านหนึ่ง เป็นบุตรของอิมรอน ประสูติในอิยิปต์และเติบโตในวังของฟาโรห์ ในที่สุดได้ช่วยเหลือบะนีอิสรออีลให้พ้นจากการตกเป็นทาสของฟาโรห์