อยู่คนเดียวกับตอนเย็นเย็น และก็ไม่เห็นว่าจะต้องมีใครใครมาเคียงข้าง อยู่ลำพังกับความอ้างว้าง นั่งมองดูแสงรำไรของดวงตะวันจนลับไป เหม่อมองจันทร์ที่ลอยขึ้นมา ดึกดื่นอย่างนี้แล้วเพื่อนที่มีที่ดีที่สุดคือหมอนข้าง อยู่เหงาเหงาอย่างคนที่ปล่อยวาง ก็อยู่อย่างนี้จนชิน

• ไอ้คนไม่รู้ก็คอยจะถามทำไมไม่หาใคร สักคน เข้าใจ และรักจริง ก็ทุกคน ดูแสนดี ดูจริงใจ ก็ยินดีที่ได้เจอ แต่ no no no no no no wo wo

•• ก็เพราะเวลาฉันรักรักจริง มันมาไม่นิ่งเหมือนตอนเธอมาทิ้งไป คนมันรักมาก มันก็เลยเสียดาย มันปวดใจจะบอกใครก็ไม่ช่วย เพราะรักเองเจ็บเอง ก็อยู่อย่างคนไม่มีแฟน จะหาใครมาแทน ก็กลัวว่าเขาจะมาซ้ำ ก็เดี๋ยวนี้คนน่ะใจดำ เลยคบกันเที่ยวแบบขำขำ ก็เจ็บประจำ ก็เลยต้องอยู่คนเดียว

( ซ้ำ • , •• , •• )