อักขรวิธีของภาษาจะถูกจัดว่า "เพียงพอ" ถ้าหากมีหน่วยอักขระ (grapheme) กับหน่วยเสียง (phoneme) ที่เท่ากันหนึ่งต่อหนึ่ง อักขรวิธีอาจมีระดับความเพียงพอที่เปลี่ยนแปรไปตามการอ่านและการเขียน ตัวอย่างเช่น อักษรที่ประกอบกันอย่างทวิอักษรและเครื่องหมายเสริมอักษรทำให้เกิดรูปร่างของคำที่สามารถอ่านได้ง่าย แต่ในขณะเดียวกัน การใช้อะพอสทรอฟีหรือเครื่องหมายเสริมจำนวนมากก็ทำให้การเขียนทำได้ช้าลง หรือการใช้สัญลักษณ์อื่นที่ไม่มีอยู่บนผังแป้นพิมพ์มาตรฐาน ทำให้การป้อนข้อมูลสู่คอมพิวเตอร์หรือโทรศัพท์มือถือไม่สะดวก สิ่งเหล่านี้เป็นมูลเหตุพิจารณาในการออกแบบระบบการเขียน