อักษรวิจิตร[1] (อังกฤษ: calligraphy) เป็นทัศนศิลป์ชนิดหนึ่ง มักจะเรียกว่าศิลปะของการเขียน [2] ความหมายในทางปฏิบัติคือ “ศิลปะแห่งการให้รูปแบบเพื่อแสดงถึงลักษณะความหมาย ความกลมกลืน และความชำนาญ” [3] ประวัติของการเขียนอักษรวิจิตรเป็นประวัติของการพัฒนาที่มาจากความสามารถทางเทคนิค ความรวดเร็วในการเขียน ความจำกัดของวัตถุที่ใช้ สถานที่ที่ทำการเขียน และเวลาที่เขียน [4] ลักษณะของการเขียนเช่นนี้เรียกว่า script, hand หรือ alphabet [5][6]คำว่า calligraphy มาจากภาษากรีก κάλλος (kallos = วิจิตร) และคำว่า γραφή (graphẽ = การเขียน)การเขียนอักษรวิจิตรสมัยใหม่มีตั้งแต่ตัวอักษรที่ออกแบบสำหรับการใช้งานโดยทั่วไป ไปจนถึงการออกแบบตัวอักษรสำหรับงานวิจิตรศิลป์ หรือการเขียนอักษรแบบแอบสแตร็กต์ที่สามารถอ่านได้หรือไม่ได้ [7] ส่วนการเขียนอักษรวิจิตรในสมัยโบราณแตกต่างไปจากอักษรเรียงพิมพ์ (typography) และลายมือที่ไม่ใช่ลายมือคลาสสิก อักษรวิจิตรโบราณจะเป็นอักษรที่มีลักษณะที่เป็นระเบียบแบบแผน แต่ก็มีความอ่อนไหวและแสดงถึงคุณลักษณ์ทางด้านการสร้างสรรค์ของผู้เขียน [8][9][10]การเขียนอักษรวิจิตรยังเป็นที่นิยมกันในการเขียนบัตรเชิญเนื่องในโอกาสพิเศษ การออกแบบอักษรประดิษฐ์ การออกแบบโลโก ศิลปะทางศาสนา งานจ้างเขียน การสลักอักษรบนหิน หรือประกาศนียบัตรต่างๆ