ตำแหน่งอัครพันธบริกรมีต้นกำเนิดมาจากตำแหน่ง diaconus episcopi ที่มีมาตั้งแต่ก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 3 เป็นตำแหน่งที่มุขนายกเลือกมาจากพันธบริกร ให้ทำหน้าที่ช่วยเหลืองานด้านการบริหารมุขมณฑล การดูแลผู้ยากไร้ และปกครองดูแลพันธบริกรองค์อื่น ๆ จนราวคริสต์ศตวรรษที่ 4 - 8 ตำแหน่งอัครพันธบริกรจึงปรากฏอย่างชัดเจนในฐานะผู้ปกครองดูแลนักบวชในบังคับบัญชา ต่อมาอัครพันธบริกรถูกลดบทบาทลงเมื่อมีการแต่งตั้งตำแหน่งอื่นขึ้นมาทำหน้าที่แทน เช่น อุปมุขนายก