คัมภีร์สมันตปาสาทิกา อรรถกถาปาจิตติยกัณฑ์ เรียกธรรมที่ทำอันตรายแก่สวรรค์และนิพพานว่า อันตรายิกธรรม มี 5 อย่าง คือ[3]

1. กรรม หมายถึง อนันตริยกรรม (การข่มขืนภิกษุณีเป็นอันตรายแก่พระนิพพาน แต่ไม่ถึงอันตรายแก่สวรรค์)
2. กิเลส หมายถึง นิยตมิจฉาทิฏฐิ
3. วิบาก หมายถึง การปฏิสนธิเป็นบัณเฑาะก์ เดรัจฉาน และอุภโตพยัญชนก
4. อุปวาท หมายถึง การว่าร้ายพระอริยเจ้า (ยกเว้นได้รับการยกโทษจากพระอริยเจ้านั้นแล้ว)
5. อาณาวีติกกมะ หมายถึง การจงใจต้องอาบัติ แลัวยังไม่ลาสิกขาบทหรือยังไม่ทำคืน