ในปี พ.ศ. 2498 อเล็กซ์ นอร์ธและไฮ ซาเร็ธ ได้รับการติดต่อให้เขียนเพลงประกอบภาพยนตร์เกี่ยวกับเรือนจำอันหมองมัวที่ชื่อ "อันเชน" (Unchained)[4]ต่อมา เพลงในภาพยนตร์นี้เป็นที่รู้จักในชื่อ "อันเชนเมโลดี" โดยตัวเพลงไม่มีคำว่าอันเชนอยู่ในเนื้อเพลง และไฮ ซาเร็ธเลือกที่จะมุ่งประเด็นของเพลงไปที่คนที่คิดถึงคนรักที่มิได้เห็น "เป็นเวลานาน" ("long, lonely time")[4] ภาพยนตร์ปี พ.ศ. 2498 นั้นให้ความสนใจในชายผู้หนึ่งที่กำลังพิจารณาว่าจะหลบหนีออกจากคุกไปใช่ชีวิตอย่างเร่งรีบ หรือจะอยู่ในเรือนจำให้พ้นโทษแล้วกลับไปอยู่กับภรรยาและครอบครัว [4] โดยเนื้อเพลงเขียนว่า "นทีเดียวดายโหยหา ว่าให้คอยฉันด้วย เพราะฉันจะกลับบ้านแล้ว โปรดคอยฉันด้วย" ("lonely rivers sigh, ' Wait for me... I'll be coming home; wait for me'...".) และด้วยความที่ไม่ได้พบครอบครัวเป็นเวลาหลายปี เขาจึงขอพระเจ้าให้เมตตาว่า "ฉันประสงค์ความรักของเธอนัก ขอพระเจ้าเร่งให้เธอรักฉันด้วยเถิด" (I need your love, God speed your love to me".)

ท็อดด์ ดันแคน ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้แสดงภาพยนตร์เรื่องอันเชน เป็นผู้ขับร้องเพลงนี้ในภาพยนตร์ [2] ซึ่งทำให้เพลงนี้ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์ สาขาเพลงเพลงประกอบภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ใน พ.ศ. 2498 แต่พ่ายแพ้เพลงคู่แข่ง "เลิฟอิสอะเมนีสเปลนเดอร์ทิง" (Love Is a Many-Splendored Thing) ซึ่งมีการเล่นซ้ำและร้องในภาพยนตร์เดียวกันนั้นหลายต่อหลายครั้ง และได้รับความนิยมสูงเช่นกัน