คำว่า "อัล-ฟะลัก" ในอายะฮ์แรก ถ้าดูตามความหมายทั่วไปคือ 'ซึ่งแยกออก' ส่วนใหญ่ถูกห้ามใช้ในการแปลอัลกุรอานแต่ให้ใช้คำว่า 'รุ่งอรุณ' แทน[1]

โองการที่ 4 ของซูเราะฮ์นี้ได้อ้างอิงถึงคนที่ผูกเงื่อนแล้วร่ายมนตร์พร้อมกับผูกให้แน่น ในช่วงยุคก่อนศาสนาอิสลาม ผู้เผยพระวจนะได้กล่าวว่ามีพลังที่สามารถทำให้ผู้คนป่วย โดยสามารถจัดการได้โดยการคลายปมเงื่อนก่อนจึงจะกำจัดคำสาปได้[2]