แนวคิดสมัยใหม่ของอากาศยานไร้คนขับทางทหารของสหรัฐคือการให้ระบบอากาศยานต่าง ๆ ทำงานร่วมกันเพื่อสนับสนุนบุคลากรภาคพื้นดิน รูปแบบบูรณาการได้รับการอธิบายในแง่ของระบบ "ชั้น" และได้รับการใช้โดยนักวางแผนทางทหารเพื่อกำหนดองค์ประกอบของอากาศยานเฉพาะรายต่าง ๆ ในแผนการใช้งานโดยรวมสำหรับการดำเนินงานแบบบูรณาการ ระดับชั้นไม่ได้อ้างถึงอากาศยานเฉพาะรุ่น แต่ค่อนข้างจะมีบทบาทสำหรับโมเดลต่าง ๆ และผู้ผลิตที่แข่งขันกันมากกว่า กองทัพอากาศสหรัฐและเหล่านาวิกโยธินสหรัฐต่างมีระบบชั้นของตนเอง และทั้งสองระบบไม่ได้บูรณาการเข้าด้วยกัน