หลังจากวางทุ่นระเบิดหลายพันลูกในฐานะทหาร อากีราได้รับงานเป็นผู้เก็บกู้ทุ่นระเบิดกับองค์กรสนับสนุนการปฏิบัติการทุ่นระเบิดแห่งสหประชาชาติ (United Nations Mine Action Service, UNMAS) ใน พ.ศ. 2534[9] หลังจากออกจาก UNMAS ในปี 2535 เขายังคงปลดชนวนและกำจัดทุ่นระเบิดในชุมชนของเขาต่อไป เขาใช้มีดพับ จอบ และท่อนไม้ในการเก็บกู้เนื่องจากไม่มีเครื่องมือ[10] เขาจะปลดชนวนกับระเบิดและอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ยังไม่ระเบิด (unexploded ordnance, UXO) ที่เขาพบในหมู่บ้านเล็ก ๆ และนำเปลือกของวัตถุที่เก็บกู้กลับบ้าน บางครั้งเขาจะขายเป็นเศษเหล็กเพื่อใช้เป็นทุนในการทำงานของเขา[11]

นักท่องเที่ยวเริ่มได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับชายชาวกัมพูชาคนหนึ่งที่ใช้ท่อนไม้เก็บกู้ทุ่นระเบิด และมีบ้านที่เต็มไปด้วยอาวุธยุทโธปกรณ์ที่ถอดชนวนแล้ว[12] ในปี 2542 อากีราเริ่มเรียกเก็บเงินหนึ่งดอลลาร์สหรัฐเพื่อดูชุดสะสมของเขา โดยเขาใช้เงินนั้นเพื่อช่วยเหลือกิจกรรมต่อไป[13] จึงเป็นการเริ่มต้นของพิพิธภัณฑ์ทุ่นระเบิดกัมพูชา[14]

อากีราเก็บกู้ทุ่นระเบิดในพื้นที่ที่เขาเคยสู้รบ เมื่อเขาได้ยินเรื่องอุบัติเหตุ หรือเมื่อหัวหน้าหมู่บ้านและชาวนาโทรศัพท์หาเขาที่พิพิธภัณฑ์ และเล่าให้เขาฟังถึงทุ่นระเบิดในหมู่บ้านและขอความช่วยเหลือจากเขา[15] นอกจากนั้นเขาได้จัดกลุ่มอย่างไม่เป็นทางการให้การศึกษาเรื่องความเสี่ยงต่อทุ่นระเบิดเพื่อสอนผู้คนเกี่ยวกับอันตรายของอาวุธยุทโธปกรณ์และทุ่นระเบิดที่ยังไม่ระเบิด[11]