ในปี ค.ศ. 1890 (พ.ศ. 2433) สาธารณรัฐแอฟริกาใต้ได้กำหนดอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งไว้ที่ไม่น้อยกว่า 16 ปี[1]

ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง ในปี ค.ศ. 1939 (พ.ศ. 2482)-ค.ศ. 1945 (พ.ศ. 2488) เกือบทุกประเทศได้กำหนดอายุขั้นต่ำที่มีสิทธิ์เลือกตั้งไว้ที่ไม่ต่ำกว่า 21 ปี กระทั่งในปี ค.ศ. 1946 (พ.ศ. 2489) เช็กโกสโลวาเกียเป็นประเทศแรกของโลกที่ลดอายุขั้นต่ำลงเหลือ 20 ปี จากนั้นภายในปี ค.ศ. 1968 (พ.ศ. 2511) มี 17 ประเทศได้ลดอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งลง[2] หลายประเทศได้ทยอยลดอายุขั้นต่ำนี้ลงในช่วงคริสตทศวรรษที่ 1960-1970 โดยเฉพาะในยุโรปตะวันตก โดยเริ่มที่สหราชอาณาจักรในปี ค.ศ. 1969 (พ.ศ. 2512)[3], สหรัฐในปี ค.ศ. 1971 (พ.ศ. 2514) ตามการแก้ไขรัฐธรรมนูญครั้งที่ 26, แคนาดาและเยอรมนีตะวันตกในปี ค.ศ. 1972 (พ.ศ. 2515), ออสเตรเลียและฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1974 (พ.ศ. 2517) และอีกหลายประเทศต่อมา กระทั่งสิ้นสุดคริสต์ศตวรรษที่ 20 อายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งของหลายรัฐทั่วโลกกำหนดไว้ที่ 18 ปี อย่างไรก็ตามยังมีบางดินแดนที่ยังคงกำหนดอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งไว้ที่ 20 ปีหรือสูงกว่า และมีส่วนหนึ่งที่กำหนดไว้ที่ 16 และ 17 ปี[4]

ในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 20 และต้นศตวรรษที่ 21 นั้น อินเดีย สวิสเซอร์แลนด์ ออสเตรีย และโมร็อกโก ได้ลดอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งเหลือ 18 ปี ส่วนญี่ปุ่นได้ลดอายุที่มีสิทธิ์เลือกตั้งลงจาก 20 ปีเป็น 18 ปีในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 2016 (พ.ศ. 2559)[5]

จากข้อมูลในค.ศ. 2007 (พ.ศ. 2550) มัลดีฟส์มีการถกในประเด็นดังกล่าว[6][7]