การตั้งถิ่นฐานของอำเภอชานุมานมีขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 5 โดยมีชาวลาวคนหนึ่งได้มาศึกษาเล่าเรียนที่เมืองหลวงประเทศไทยโดยทางราชการลาวส่งเข้ามา เมื่อจบการศึกษาแล้วก็กลับประเทศของตน แต่เป็นระยะเวลาที่ฝรั่งเศสเข้ายึดครองประเทศลาว ชายผู้นี้เกิดความไม่พอใจจึงไม่ต้องการเป็นเมืองขึ้นของฝรั่งเศสจึงเดินทางมาติดต่อกับรัฐบาลไทย จึงขอพึ่งพระบรมโพธิสมภารและขอสร้างเมืองอยู่ริมฝั่งแม่น้ำโขงของไทยที่บ้านท่ายักษ์ขุ  เมื่อทางการไทยได้อนุญาตแล้วก็ได้กลับประเทศลาวนำสมัครพรรคพวกหนีฝรั่งเศสมาอยู่ที่ฝั่งไทย บริเณบ้านท่ายักษ์ขุ และในปี พ.ศ. 2422 รัชกาลที่ 5 โปรดให้ตั้งบ้านท่ายักษ์ขุขึ้นเป็นเมืองชานุมารมณฑลขึ้นกับเมืองอุบลราชธานี โดยมีพระปลัดซ้าย (เคน) บุตรท้าวมนฑาธิราชเจ้าเมืองลำเนาหนองปรือ เป็นเจ้าเมืองชานุมารมณฑลในตำแหน่งพระผจญจัตตุรงค์ แต่ในครั้งนั้นพระผจญจัตตุรงค์กลับพาไพร่พลไปตั้งที่บ้านท่ากระดานไม่ได้ตั้งที่บ้านยักษขุตามที่ขอไว้เมื่อพระบรมวงศ์เธอ กรมหลวงสรรพสิทธิ์ประสงค์ได้เป็นข้าหลวงใหญ่ต่างพระองค์หัวเมืองอุบลราชธานี ได้เกิดการปฏิรูปการปกครองครั้งใหญ่ ซึ่งก็ทำให้เมืองชานุมารมณฑลถูกลดฐานนะเป็นอำเภอเมืองชานุมารมณฑลขึ้นกับเมืองอุบลราชธานี  

และในปี 2445 ได้เกิดข้าวยากหมากแพงและเกิดโรคระบาดร้ายแรง พระประจญจตุรงค์ เจ้าเมืองชานุมารมณฑล ป่วยเป็นอหิวาตกโรค ถึงแก่กรรม[1] ผู้คนจึงอพยพไปตั้งบ้านเมืองใหม่อยู่ทางจังหวัดหนองคายเป็นจำนวนมากทำให้พลเมืองเหลือน้อย อำเภอชานุมารจึงถูกลดลงเป็นกิ่งอำเภอขึ้นต่ออำเภอเขมราฐ จนถึงปี พ.ศ. 2501 ทางราชการจึงยกฐานะขึ้นเป็นอำเภออีกครั้ง  เรียกว่าอำเภอชานุมาน โดยเปลี่ยนคำว่า ชานุมาร (ผู้บิดเบือน) เป็น ชานุมาน (ผู้มีความมานะพยามยาม) และในปี 2536 อำเภอชานุมานได้ขึ้นกับจังหวัดอำนาจเจริญถึงปัจจุบัน[2]

• วันที่ 28 กรกฎาคม 2455 ยุบอำเภอชานุมาณมณฑล ลงเป็นกิ่งอำเภอ เรียกว่า กิ่งอำเภอชานุมาณมณฑล ขึ้นกับอำเภอเขมราฐ[3]
• วันที่ 17 เมษายน 2482 เปลี่ยนแปลงชื่อตำบลโคกสาร กิ่งอำเภอชานุมาน เป็น ตำบลคำเขื่อนแก้ว[4]
• วันที่ 10 มิถุนายน 2490 ตั้งตำบลโคกก่ง แยกออกจากตำบลคำเขื่อนแก้ว[5]
• วันที่ 26 มกราคม 2500 จัดตั้งสุขาภิบาลชานุมาน ในท้องที่บางส่วนของตำบลชานุมาน[6]
• วันที่ 22 กรกฎาคม 2501 ยกฐานะจากกิ่งอำเภอชานุมาน อำเภอเขมราฐ เป็น อำเภอชานุมาน[7]
• วันที่ 13 มิถุนายน 2521 ตั้งตำบลโคกสาร แยกออกจากตำบลชานุมาน[8]
• วันที่ 12 กันยายน 2521 ตั้งตำบลคำโพน แยกออกจากตำบลหนองข่า[9]
• วันที่ 28 มกราคม 2536 ตั้งตำบลป่าก่อ แยกออกจากตำบลโคกก่ง[10]
• วันที่ 2 กรกฎาคม 2536 แยกพื้นที่ตำบลคำโพน ตำบลหนองข่า อำเภอชานุมาน ตำบลนาหว้า ตำบลลือ ตำบลห้วย อำเภอพนา และตำบลโนนงาม อำเภออำนาจเจริญ มาตั้งเป็น อำเภอปทุมราชวงศา เพื่อเป็นอนุสรณ์เนื่องในวโรกาสเฉลิมฉลองจังหวัดอุบลราชธานีที่ได้รับการสถาปนามาครบ 200 ปี[11]
• วันที่ 2 กันยายน 2536 แยกพื้นที่อำเภออำนาจเจริญ อำเภอชานุมาน อำเภอปทุมราชวงศา อำเภอพนา อำเภอเสนางคนิคม อำเภอหัวตะพาน และกิ่งอำเภอลืออำนาจ อำเภออำนาจเจริญ จังหวัดอุบลราชธานี มาตั้งเป็น จังหวัดอำนาจเจริญ และเปลี่ยนชื่ออำเภออำนาจเจริญ เป็นอำเภอเมืองอำนาจเจริญ[12]
• วันที่ 25 พฤษภาคม 2542 ยกฐานะจากสุขาภิบาลชานุมาน เป็นเทศบาลตำบลชานุมาน[13] ด้วยผลของกฎหมาย