ทุ่งหว้าเดิมเรียกว่า "สุไหงอุเป" (Su-ngai Upe) หมายถึง คลองกาบหมาก ขณะนั้น (ปี พ.ศ. 2440) ทำการค้ากับขาวต่างประเทศมีความเจริญรุ่งเรืองมาก สินค้าที่มีชื่อเสียงคือ พริกไทย ในภูมิภาคแถบนี้ขนานนามว่า "ปีนังน้อย" ส่วนคำว่า "ทุ่งหว้า" มีที่มาจากที่ตั้งของตลาด ร้านค้า และสถานที่ราษฎร ตั้งอยู่กลางทุ่ง มีต้นไม้ชนิดหนึ่งเรียกว่า "ต้นหว้า" จึงขนามตามลักษณะที่ตั้งว่า "ทุ่งหว้า"

• วันที่ 10 กันยายน 2489 โอนพื้นที่หมู่ 2,5,6,7 (ในขณะนั้น) ของตำบลขอนคลาน ไปขึ้นกับตำบลกำแพง อำเภอละงู[1]
• วันที่ 20 กันยายน 2499 จัดตั้งสุขาภิบาลทุ่งหว้า ในท้องที่บางส่วนของตำบลทุ่งหว้า[2]
• วันที่ 4 กรกฎาคม 2515 ตั้งตำบลนาทอน แยกออกจากตำบลทุ่งหว้า[3]
• วันที่ 13 ธันวาคม 2515 จัดตั้งนิคมสร้างตนเอง ในพื้นที่กิ่งอำเภอควนกาหลง อำเภอเมืองสตูล และกิ่งอำเภอทุ่งหว้า อำเภอละงู[4]
• วันที่ 28 มิถุนายน 2516 ยกฐานะจากกิ่งอำเภอทุ่งหว้า อำเภอละงู เป็น อำเภอทุ่งหว้า[5]
• วันที่ 7 เมษายน 2524 ตั้งตำบลทุ่งบุหลัง แยกออกจากตำบลขอนคลาน[6]
• วันที่ 30 มีนาคม 2525 ตั้งตำบลป่าแก่บ่อหิน แยกออกจากตำบลทุ่งหว้า[7]
• วันที่ 25 พฤษภาคม 2525 เปลี่ยนแปลงเขตสุขาภิบาลทุ่งหว้า[8] เพื่อความเหมาะสมในการบริหารกิจการและการทะนุบำรุงท้องถิ่น
• วันที่ 24 ตุลาคม 2534 กำหนดเขตตำบลในท้องที่อำเภอทุ่งหว้า โดยให้ตำบลทุ่งหว้า มีเขตการปกครองรวม 8 หมู่บ้าน[9]
• วันที่ 25 พฤษภาคม 2542 ยกฐานะจากสุขาภิบาลทุ่งหว้า เป็นเทศบาลตำบลทุ่งหว้า