ท้องถิ่นอำเภอป่าโมกมีชื่อปรากฏในพระราชพงศาวดารมานานตั้งแต่รัชสมัยสมเด็จพระมหาจักรพรรดิ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัชสมัยสมเด็จพระนเรศวรมหาราชซึ่งทรงทำสงครามกับพม่าหลายครั้งเพื่อกอบกู้เอกราชของชาติไทย พระองค์เสด็จยกกองทัพเรือมาประทับประชุมพล ณ ตำบลป่าโมก และทำพิธีตัดไม้ข่มนามเอาฤกษ์ชัย

ท้องถิ่นอำเภอป่าโมก เดิมเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอเมืองอ่างทอง ทางราชการได้แบ่งพื้นที่การปกครองเมื่อบริเวณหมู่บ้านป่าโมก ตำบลป่าโมก แขวงเมืองอ่างทอง มณฑลกรุงเก่า เป็นพื้นที่ห่างไกลจากอำเภอเมือง มีหลังคาเรือนประมาณ 900 หลัง และมีประชากรประมาณ 17,000 คน จึงจัดตั้งตำบลป่าโมก เป็น อำเภอป่าโมก[1] แขวงเมืองอ่างทองขึ้น ตามประกาศกระทรวงมหาดไทยลงวันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2444 โดยมีผลบังคับตั้งแต่วันที่ 7 เมษายน ปีเดียวกัน

• วันที่ 7 เมษายน 2444 ยกฐานะหมู่บ้านป่าโมก ตำบลป่าโมก อำเภอเมืองอ่างทอง ขึ้นเป็น อำเภอป่าโมก[1]
• วันที่ 16 มกราคม 2481 ยุบตำบลไผ่ดำ อำเภอป่าโมก และโอนท้องที่ที่ยุบไปขึ้นกับตำบลบางจัก อำเภอวิเศษไชยชาญ[2]
• วันที่ 26 ธันวาคม 2481 โอนพื้นที่ตำบลไผ่ดำ อำเภอป่าโมก ไปขึ้นกับ อำเภอวิเศษไชยชาญ[3]
• วันที่ 15 พฤษภาคม 2482 เปลี่ยนแปลงเขตตำบลในท้องที่อำเภอป่าโมก (1,2,3)[4] จังหวัดอ่างทอง
  • (1) ยุบตำบลบางปลากด และหมู่บ้านหมู่ที่ 1-5 ตำบลเอกราช รวมเข้าตำบลป่าโมก และจัดตั้งเป็น ตำบลป่าโมก
  • (2) ยุบตำบลโรงช้าง รวมเข้าตำบลสายทอง และจัดตั้งเป็น ตำบลสายทอง
  • (3) ยุบตำบลตะพุ่น ตำบลบางแพ และหมู่บ้านหมู่ที่ 6-10 ตำบลเอกราช และจัดตั้งเป็น ตำบลเอกราช
• วันที่ 12 มิถุนายน 2482 ยุบตำบลปะขาว รวมเข้าตำบลโผงเผง และจัดตั้งเป็น ตำบลโผงเผง[5]
• วันที่ 15 ตุลาคม 2483 จัดตั้งเทศบาลตำบลป่าโมก ในท้องที่ตำบลป่าโมกทั้งตำบล[6]
• วันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2490 โอนพื้นที่หมู่ 1 (ในขณะนั้น) ของตำบลหัวไผ่ อำเภอเมืองอ่างทอง ไปขึ้นกับตำบลสายทอง อำเภอป่าโมก[7]
• วันที่ 25 พฤศจิกายน 2490 ตั้งตำบลบางปลากด แยกออกจากตำบลป่าโมก[8]
• วันที่ 28 มิถุนายน 2492 ตั้งตำบลบางเสด็จ แยกออกจากตำบลโผงเผง ตั้งตำบลนรสิงห์ แยกออกจากตำบลเอกราช และตั้งตำบลโรงช้าง แยกออกจากตำบลสายทอง[9]