จากพงศาวดารเมืองยโสธรลงจารึก พ.ศ. 2314 เจ้าพระวรราชปิตา เจ้าผู้ครองนครเขื่อนขันธ์กาบแก้วบัวบาน (หนองบัวลุ่มภู) ทรงมีรับสั่งให้เจ้าคำสู เจ้าคำขุย เจ้าคำสิงห์ พร้อมญาติวงศาลงมาหาทำเลที่ตั้งบ้านเมืองบริเวณดงผีสิงห์ และตั้งบ้านเมืองขี้นนามว่า บ้านสิงห์ท่าบ้านสิงห์โคก

พ.ศ. 2315 เจ้าพระวรราชภักดี เจ้าฝ่ายหน้า เจ้าคำผง เจ้าทิดพรหม และเจ้าก่ำ ได้หนีราชภัยสงครามลงมาหวังจะไปอาศัยอยู่กับเจ้าผู้ครองนครจำปาศักดิ์ แต่ก็ได้พาไพร่พลแวะพักอยู่ที่บ้านสิงห์ท่าบ้านสิงห์โคกด้วยเช่นกัน

พ.ศ. 2357 พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยทรงยกฐานะบ้านสิงห์ท่าขึ้นเป็น "เมืองยศสุนทร" ขึ้นตรงต่อกรุงเทพมหานคร ให้เจ้าราชวงศ์สิงห์เป็นเจ้าผู้ครองเมืองในราชทินนามที่พระสุนทรราชวงศา

พ.ศ. 2443 ได้รวมเข้าอยู่ในบริเวณอุบลราชธานี แล้วแบ่งเป็น 2 อำเภอ เรียกอำเภออุทัยยะโสธร และ อำเภอปจิมยะโสธร ปี พ.ศ. 2450 เมืองยโสธรถูกยุบลงเพื่อรวมกับจังหวัดอุบลราชธานี

พ.ศ. 2453 ทางการได้ย้ายอำเภออุทัยยะโสธรไปตั้งที่ตำบลลุมพุก และภายหลังเปลี่ยนชื่อเป็นอำเภอคำเขื่อนแก้ว ส่วนอำเภอปจิมยะโสธรซึ่งตั้งอำเภออยู่ในเมืองต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น อำเภอยะโสธร ในพ.ศ. 2456

พ.ศ. 2515 ได้มีการจัดตั้งจังหวัดยโสธรโดยประกาศคณะปฏิวัติฉบับที่ 70 ลงวันที่ 6 กุมภาพันธ์ โดยแยกอำเภอยโสธร อำเภอคำเขื่อนแก้ว อำเภอมหาชนะชัย อำเภอป่าติ้ว อำเภอเลิงนกทา และอำเภอกุดชุมออกจากจังหวัดอุบลราชธานี เพื่อรวมกันเป็นจังหวัดยโสธรตั้งแต่วันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2515 และเป็นกำเนิด อำเภอเมืองยโสธร ในปัจจุบัน