จามิลีขึ้นชกมวยสากลอาชีพครั้งแรกเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2538 เสมอกับ แซนดี เบอร์กาซิโอ ที่ ฟิลิปปินส์ ในช่วงแรกชกแพ้บ้างชนะบ้าง จนได้ชิงแชมป์เงารุ่นมินิมัมเวท WBO เมื่อ 30 เมษายน พ.ศ. 2540 ชนะน็อค อินทนนท์ จ๊อกกี้ยิม ยก 1 ที่ฟิลิปปินส์ จากนั้นได้ขึ้นชิงแชมป์โลกรุ่นมินิมัมเวท WBO ที่ว่าง ชนะน็อค มิกกี คันเวล ยก 8 ที่ ลอนดอน ได้แชมป์โลกมาครอง แต่พอป้องกันแชมป์ครั้งแรก ก็เป็นฝ่ายแพ้น็อค เคอร์มิน กัวเดีย ยก 5 ที่สหรัฐ เสียแชมป์ไป

จากนั้น จามิลีได้ครองแชมป์เงารุ่นไลท์ฟลายเวท WBO โดยชนะคะแนน ฟาราโซนา ฟิเดลเมื่อ 12 กันยายน พ.ศ. 2541 และได้ชิงแชมป์โลกกับกัวเดียอีกครั้งเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2542 ที่ สหรัฐ แต่ก็สู้ไม่ได้โดยจามิลีถูกชกลงไปนับแปดถึงสองครั้งก่อนจะแพ้คะแนนไปอีก จามิลีหันไปชิงแชมป์โลกรุ่นเดียวกันของสหพันธ์มวยนานาชาติเมื่อ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2542 ที่แอฟริกาใต้ ปรากฏว่าเป็นฝ่ายแพ้น็อค โซลานี เปเตโลแค่ยกแรกเท่านั้น จามิลียังคงชกมวยต่อมา จนขึ้นชิงแชมป์ WBO NABO ไม่สำเร็จเมื่อ 18 มกราคม พ.ศ. 2546 แพ้น็อค ฮูโก คาซาเรส ยก 3 ที่เม็กซิโก จามิลีก็แขวนนวมไป