เหตุจากธรรมชาติ

เอลนีโญได้ส่งผลให้เกิดอากาศแปรปรวนในหลายส่วนของจีน นักอุตุนิยมวิทยา หู เซี่ยว (胡啸) จากกรมอุตุนิยมวิทยาจีน (中国气象局; CMA) ระบุว่าฝนที่ตกมากกว่าปกตินี้เป็นผลมาจากไอน้ำจำนวนมากที่ระเหยจากมหาสมุทรอินเดียและแปซิฟิก[13]

เหตุจากมนุษย์

ในปี พ.ศ. 2458 ทะเลสาบต้งถิงมีพื้นที่ 5,000 ตร.กม. (1,900 ตารางไมล์)[14] แต่ในปี พ.ศ. 2543 พื้นที่ของทะเลสาบเหลือเพียง 2,625 ตร.กม. (1,014 ตารางไมล์)[14] เช่นเดียวกับในคริสต์ทศวรรษ 1950 ซึ่งทะเลสาบโผหยางมีพื้นที่ 4,350 ตร.กม. (1,680 ตารางไมล์)[14] แต่ในปี พ.ศ. 2543 เหลือเพียง 3,750 ตร.กม. (1,450 ตารางไมล์)[14] มณฑลหูเป่ย์นั้นเคยถูกเรียกขานว่าเป็น "มณฑลแห่งทะเลสาบนับพัน" (千湖之省)[14] ที่ซึ่งในปลายคริสต์ทศวรรษ 1950 มีทะเลสาบรวม 1,066 แห่ง[14] แต่ในต้นคริสต์ทศวรรษ 1980 เหลือเพียง 309 แห่งเท่านั้น[14][15] เนื่องด้วยการเติบโตของประชากรอย่างรวดเร็วในประเทศจีน ทะเลสาบจำนวนมากได้ถูกเปลี่ยนสภาพเป็นพื้นที่ทำเกษตรและอยู่อาศัย เพื่อตอบรับกับความต้องการอาหารที่เพิ่มขึ้นเช่นเดียวกับความต้องการพื้นที่อยู่อาศัย[14] การลดขนาดลงและการหายไปของทะเลสาบเหล่านี้ในพื้นที่ของแม่น้ำแยงซีตอนกลางและตอนล่าง เป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้อุทกภัยเกิดขึ้นรุนแรงขึ้นมาก[15][16][17]