อุโมงค์ลมที่ถูกเสนอครั้งแรกมุ่งหมายที่จะศึกษายานพาหนะ (ส่วนมากเป็นเครื่องบิน) ในเที่ยวบินอิสระ อุโมงค์ลมเป็นจินตนาการ เป็นวิธีการย้อนกลับจากสถานะกาณ์ปกติ: เป็นการอยู่นิ่ง ๆ ของอากาศยานท่ามกลางกระแสอากาศที่กำลังไหลผ่านและอากาศยานนั้น ๆ ยังคงเคลื่อนที่ด้วยความเร็วผ่านไปเหมือนกับกำลังบินอยู่จริง ๆ ในลักษณะที่ผู้สังเกตการณ์การเคลื่อนที่สามารถที่จะศึกษาอากาศยานในการมีแรงกระทำ และสามารถวัดแรงทางอากาศพลศาสตร์ที่กำลังเกิดขึ้นบนอากาศยานนั้น ๆ ได้

ต่อมาเมื่อมีการศึกษาเกี่ยวกับอุโมงค์ลมมากยิ่งขึ้น: ผลกระทบของลมที่มีต่อโครงสร้างหรือวัตถุที่มนุษย์เป็นผู้สร้างจำเป็นต้องมีการศึกษามากขึ้นเมื่อสิ่งปลูกสร้างอาคารกลายเป็นสิ่งที่สูงพอที่จะเกิดมีพื้นผิวขนาดใหญ่เพื่อรับแรงปะทะของลม, และแรงที่เป็นผลลัพธ์จากลมนี้จะต้องถูกต่อต้านโดยโครงสร้างภายในของอาคาร การพิจารณาแรงที่เกิดขึ้นดังกล่าวจำเป็นต้องทำก่อนที่จะต้องมีกฎหมายควบคุมอาคารที่สามารถระบุความแข็งแรงที่ต้องการของอาคารและการทดสอบดังกล่าวยังคงถูกนำมาใช้สำหรับอาคารขนาดใหญ่หรือสิ่งปลูกสร้างที่ไม่ปกติ ต่อมาภายหลังการทดสอบอุโมงค์ลมได้ถูกนำไปใช้กับรถยนต์ (automobiles)