เยโกรอฟ เกิดมาในครอบครัวชาวนาใกล้ Samara ในภาคกลางของรัสเซีย เขาเข้าร่วมกองทัพของจักรวรรดิรัสเซียในปี พ.ศ. 2426 เข้าได้เป็นเจ้าหน้าที่ของกองทัพในปราบปรามการปฏิวัติรัสเซีย พ.ศ. 2448 ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเขาได้เลื่อนขั้นเป็นยศพันโทและได้รับบาดเจ็บห้าครั้งในสงคราม เขาเข้าร่วมพรรคปฏิวัติสังคมนิยมเมื่อปีพ.ศ. 2447 แต่หลังจากที่พวกบอลเชวิกเข้ายึดอำนาจ (พ.ศ. 2460) เขายอมรับการปฏิวัติใหม่และกลายเป็นผู้บัญชาการกองทัพแดงของบอลเชวิก

หลังจากสงครามกลางเมืองรัสเซีย เยโกรอฟ ถูกส่งไปเป็นที่ปรึกษาทางทหารจีน (พ.ศ. 2468-2467) เขากลายเป็นผู้บัญชาการทหารในเขตการปกครองเบลารุส พ.ศ. 2470 2474 เยโกรอฟ ได้รับแต่งตั้งให้เป็นรองผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติเพื่อป้องกันและเสนาธิการกองทัพแดง พ.ศ. 2477 เขากลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของคณะกรรมการกลางของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งสหภาพโซเวียต ในปี พ.ศ. 2478 เขาได้กลายเป็นจอมพล 5 คนแรกของสหภาพโซเวียต

จากความสนิทสนมใกล้ชิดกับสตาลิน และ บูดิออนนืย ดูเหมือนว่าเขาจะปลอดภัยจากการกวาดล้างในกองทัพแดงในปี พ.ศ. 2480 เยโกรอฟ เป็นหนึ่งในผู้พิพากษาคดีของ ตูคาเชฟสกี ในเดือน มิถุนายน พ.ศ. 2480 ใน แต่เมื่อถึงช่วงปลายปี เขาถูกลดตำแหน่งไปเป็นผู้บัญชาการของเขตทหารทรานส์คอเคซัสและถูกจับกุมในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2481[1]เขาถูกจับคุมเพราะจดหมายฉบับหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิปี พ.ศ. 2480 จดหมายฉบับนี้จากผู้บัญชาการกองพลFedor Sudakov จากสถาบันการทหาร Frunze ถึงสตาลิน ถามความเป็นไปได้ที่เยโกรอฟเป็นผู้ทรยศและทำการกวาดล้างกองทัพแดงให้อ่อนแอ่ลง จดหมายที่คล้าย ๆ กันถูกส่งไปเมื่อวันที่ 20 กรกฎาคมที่ผ่านมาโดยผู้บัญชาการกองพล Yan Zhigur และ เยโกรอฟ ได้ถูกใส่ร้ายจากเจ้าหน้าที่ของเขาที่อยู่ในช่วงการกวาดล้างกองทัพแดงซึ่งถูกจับมาเช่นกัน[2]เยโกรอฟ ถูกประหารชีวิตในวันที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2482 [1][3]หลังจากถึงแก่อสัญกรรมลงของสตาลิน (พ.ศ. 2496) เขาถูกกอบกู้ชื่อเสียงโดยนีกีตา ครุชชอฟ