ในบทสัมภาษณ์กับเอ็มทีวีนิวส์ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 2002 เมื่อนักร้องนำวงมารูนไฟฟ์ แอดัม เลอวีน ถูกถามเกี่ยวกับเบื้องหลังการทำเพลง "ฮาร์ดเดอร์ทูบรีด" เขายอมรับว่าเพลงพูดถึงความท้อแท้ของวงที่มีต่อสังกัดเอแอนด์เอ็มอ็อกโทนเรเคิดส์ ในระหว่างทำอัลบั้มซองส์อะเบาต์เจน วงคิดกันว่าพวกเขาทำงานเพลงมากพอที่จะจำหน่ายได้แล้ว แต่ทางค่ายบอกเขาให้เขียนเพลงต่อไป เลอวีนได้เขียนเพลงภายใต้ความท้อแท้และความกดดันดังกล่าว "เพลงนั้นออกมาจากความต้องการที่จะขว้างอะไรบางอย่าง มันเป็นชั่วโมงที่ 11 แล้ว และค่ายต้องการเพลงอีก มันเป็นฟางเส้นสุดท้ายแล้ว ผมโมโห ผมอยากทำอัลบั้ม และค่ายกดดันผมมาก แต่ผมดีใจที่เขาทำเช่นนั้น"[1]

"ฮาร์ดเดอร์ทูบรีด" เล่าเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเลอวีนกับผู้หญิงชื่อ เจน[2] ซึ่งเลอวีนกล่าวว่าเป็น "ฮาร์ดเดอร์ทูบรีด" ของอัลบั้มนี้ แม็กเคนซี วิลสัน จากออลมิวสิก พูดถึงเพลงว่า "การจัดการอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความรู้สึก" (soulful disposition)[3] เมแกน บาร์ด จากเดอะเดลีแคมปัส พูดถึงซิงเกิลว่ามี "กีตาร์ริฟแบบหยาบ ๆ ที่มีจังหวะเร็วขึ้นเรื่อย ๆ และเสียงร้องทรงพลัง"[4] ของเลอวีน บาร์ดชี้ว่าเนื้อหาในเพลงเกี่ยวกับ "การฟื้นฟูจากการอกหัก"[4] แองกัส เบตี จากเดอะไทมส์ เปรียบเทียบเสียงดนตรีของ "ฮาร์ดเดอร์ทูบรีด" ว่า "มีลักษณะแบบเซพเพลิน" (Zeppelin-esque)[5]