ชาร์ล เลอแบลจำถึงเหตุการณ์ตามที่ซุเอโตนิอุสกล่าวว่า เกลาดิอุสซ่อนตัวในผ้าม่านไม่มิดชิด ซึ่งเป็นฉากที่ลอว์เรนซ์ อัลมา-ทาเดอมาจิตรกรชาวอังกฤษเคยบรรยายไว้ โดยบรรยายถึงกราตุสที่จำเกลาดิอุสได้และจับพระหัตถ์ของพระองค์ มือที่กำแน่นของพวกเขาวางอยู่บนแกนแนวตั้งตรงกลางของภาพวาด ซึ่งแยก กราตุสกับเกลาดิอุส ออกจากกันเป็นสองทัศนคติที่ตรงกันข้าม ทางด้านขวา เกลาดิอุสหน้าซีดและอ่อนเปลี้ยด้วยความกลัว และดันตัวเองเข้ากับผนัง เสื้อคลุมตอกาถูกปลดออกครึ่งหนึ่งตอกย้ำถึงความหวาดกลัว สายตาเขาเบือนหน้าหนีจากทหาร ทางด้านซ้าย กราตุสกระตือรือร้นและยกแขนขึ้น ตะโกนเรียกทหารคนอื่น ๆ ซึ่งเป็นชาวเยอรมันตัวสูงอยู่เบื้องหน้า และเบื้องหลังมีกลุ่มคนที่สับสนสวมหมวกเกราะเหล็กและมือ ทหารที่นั่งอยู่ที่พื้นขั้นบันไดหันหน้าไปหาเกลาดิอุส โดยวางไว้ที่มุมขวาล่างเพื่อปรับสมดุลองค์ประกอบของภาพวาด การจัดองค์ประกอบแนวตั้งนี้เป็นเรื่องปกติของฉากฆาตกรรมในกรังด์ปรีซ์[6] ตามคำบรรยายของอเล็กซิส เลอไมสเตร์ ระบุว่าตัวแบบของเกลาดิอุสคือ เกอลอน ผู้มีชื่อเสียงจากการสวมเสื้อคลุมตอกา[7]

เช่นเดียวกับภาพวาดประวัติศาสตร์อื่น ๆ การค้นหาความถูกต้องแม่นยำอยู่ที่การนำเสนอเครื่องแต่งกายและอาวุธอย่างระมัดระวัง เกลาดิอุสสวมเสื้อคลุมตอกาแบบของวุฒิสมาชิก สีขาวแถบสีม่วง เกอลอนเป็นคนที่เลอแบลเอามาเป็นแบบ มีชื่อเสียงด้านการสวมตอกา แต่บางส่วนก็ถูกเอาออกจากภาพวาด[7] กราตุสสวมเสื้อเกราะส่วนบนที่มีเกล็ด (ลอริคา สควอมาตา) และดาบที่สะโพกขวา (การสวมดาบทางด้านซ้ายถือเป็นข้อผิดพลาดทั่วไปในการออกแบบสมัยใหม่) ทหารที่นั่งสวมคาลิกาที่ทำจากแถบหนังและสวมเกราะแบ่งส่วน (ลอริคา เซ็กเมนตาตา) ชาวเยอรมันมีภาพลักษณ์แบบเหมารวมของชาวอนารยชน: ผมยาวสีแดงมัดเป็นหางม้า ลำตัวเปลือยเปล่า ผ้าเตี่ยวหนังสัตว์ ดาบยาวและขวาน