การค้นพบ

เกาะแห่งนั้ถูกตั้งชื่อตามผู้ที่ค้นพบ เฮนรี ลิดจ์เบิร์ค บอล(Henry Lidgbird Ball) ในปี 1788 ซึ่งเป็นการค้นพบพร้องกับเกาะลอร์ด โฮเว่ด้วย

ในการเดินทางของข้าหลวงGovernor Phillip ที่กำลังเดินทางไปยังอ่าวโบทานี พร้อมกับบัญชีการจัดตั้งอาณานิคมของพอร์ตแจ็กสันและเกาะนอร์ฟอล์ก(1789) อาร์เทอร์ ฟิลลิปได้ให้คำอธิบายพื้นที่รอบ ๆของเกาะนี้ไว ก่อนที่จะอธิบายเกาะลอร์ด โฮเว่ โดยมีเนื้อหาว่า:

There lies about four miles from the south-west part of the pyramid, a dangerous rock, which shows itself a little above the surface of the water, and appears not to be larger than a boat. Lieutenant Ball had no opportunity of examining whether there is a safe passage between them or not.[3]

โดยบุคคลที่ขึ้นชายฝั่งของเกาะนี้เป็นคนแรกคือ Henry Wilkinson นักธรณีวิทยาที่กรมเหมืองแร่นิวเซาธ์เวลส์ในปี ค.ศ. 1882

การปีนเขา

ในปี 1964 ทีมนักปีนเขาจากซิดนีย์ ซึ่งมีนักผจญภัยอย่าง ดิ๊ก สมิท และสมาชิกคนอื่นๆในกรมลูกเสือ ได้พยายามที่จะปีนขึ้นไปบนยอดเขาของเกาะ อย่างไรก็ตามหลังจากพวกเขาต้องเป็นอันยกเลิกการปีนเขาในวันที่ 5 เนื่องจากทีมปีนเขานั้นขาดเสบียงและน้ำ

จากนั้นในปี 1965 ทีมนักปีนเขา Sydney Rock Climbing Club ก็สามารถปีนขึ้นไปถึงยอกเขาได้สำเร็จในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 1965 โดยทีมนั้นปีนเขาชุดนั้นประกอบด้วย Bryden Allen, John Davis, Jack Pettigrew และ David Witham[4]

ในปี 1982การปีนเขาในเกาะนี้ถูกระงับภายใต้กฎหมายของ Lord Howe Island Act และในปี 1689 เกาะนี้กลายเป็นเกาะต้องห้ามตามคำสั่งของคณะกรรมการเกาะลอร์ด โฮเว่ ในปี 1990ได้มีการผ่อนคล้ายความเข้มงวดโดยอนุญาติให้นักปีนเขาบางคนสามารถปีนขึ้นไปได้แต่ต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขบางประการ หรืออาจต้องส่งคำร้องขอถึงรัฐมนตรีของรัฐที่เกี่ยวข้อง[5]