เก้าผู้ยิ่งใหญ่ (อังกฤษ: The Nine Worthies หรือ les neuf preux) เป็นบุคคลในประวัติศาสตร์ ในพระคัมภีร์ ในตำนานหรือกึ่งตำนานแห่งยุคกลาง ที่ถือว่าเป็นแบบอย่างอุดมคติของความกล้าหาญและมีเกียรติ มีการกล่าวถึงครั้งแรกในราวต้นคริสต์ศตวรรษที่ 14 โดย ฌาคส์ เดอ ลงกุยง (Jacques de Longuyon) ในงานเขียนของเขาชื่อ Les Voeux du paon (ค.ศ. 1312) ประกอบด้วยบุคคลจาก 3 ลัทธิความเชื่อ ได้แก่ เพแกน(ลัทธินอกศาสนา) ยิว และคริสต์ ในเวลาต่อมา เก้าผู้ยิ่งใหญ่ ของ เดอ ลงกุยง ก็กลายเป็นที่ยอมรับกันทั่วไปในวงการวรรณกรรมและศิลปะยุคกลาง และเป็นที่นิยมอย่างกว้างขวางเก้าผู้ยิ่งใหญ่ ของ เดอ ลงกุยง ได้แก่[1]