เครื่องบินสกัดกั้น (ภาษาอังกฤษ Interceptor) เป็นเครื่องบินขับไล่ที่ออกแบบมาเพื่อทำการสกัดกั้นและทำลายอากาศยานของข้าศึกโดยเฉพาะเครื่องบินทิ้งระเบิด กับ เครื่องบินสอดแนม โดยปกติแล้วมักมีจุดเด่นเป็นความเร็วสูง การไต่ระดับเพดานบินที่สูงและรวดเร็ว เครื่องบินแบบนี้จำนวนมากเริ่มผลิตในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองและสิ้นสุดลงในปลายทศวรรษที่ 1960 เมื่อพวกมันมีความสำคัญน้อยลงเพราะมีการนำขีปนาวุธข้ามทวีปมาทำหน้าการทิ้งระเบิดทางยุทธศาสตร์ และ จรวดพื้นสู่อากาศ ที่ทำหน้าที่ได้ดีกว่าเครื่องบินสกัดกั้นที่ใช้เชื้อเพลิงนํ้ามันมากและมีความเร็วที่ช้ากว่า