แนชเป็นแชมป์โลก 6 สมัย (แชมป์ WCW 5 สมัย[9] และแชมป์ WWE 1 สมัย[10]) แชมป์แท็กทีม 11 สมัย (แชมป์โลกแท็กทีม WCW 9 สมัย และแชมป์แท็กทีม WWE 2 สมัย[11]) และแชมป์อินเตอร์คอนติเนนทัล[12] นอกจากนี้เขายังชนะในแมตช์การปล้ำศึก WCW World War 3 ประจำปี 1998 อีกด้วย

แนชได้กลับมาปล้ำในรอยัลรัมเบิล (2011) โดยร่วมปล้ำแมตช์รอยัลรัมเบิลที่มีนักมวยปล้ำ 40 คน โดยออกมาปล้ำเป็นลำดับที่32 แต่ก็ไม่ชนะในแมตช์นี้ ซึ่งถูกเหวี่ยงออกนอกเวทีโดย เวด บาร์เร็ตต์[13]

ในซัมเมอร์สแลม (2011) แนชได้ออกมาทำร้ายซีเอ็ม พังก์ โดยใส่ท่า Jackknife Powerbomb จึงทำให้อัลเบร์โต เดล รีโอใช้กระเป๋าสิทธิ์ชิงแชมป์ WWE กับพังก์ หลังจากที่ชนะจอห์น ซีนา และเดล รีโอก็คว้าแชมป์ WWE สมัยแรกไปได้

แนชได้เปิดศึกกับทริปเปิลเอช เพื่อนซี้ของตน และท้าเจอกันในทีแอลซี: เทเบิล แลดเดอร์ แอนด์ แชร์ (2011) ในแมตช์ไต่บันไดเพื่อไปหยิบค้อนที่แขวนอยู่ข้างบน โดยทริปเปิลเอชเป็นฝ่ายชนะ

แนชได้มาปรากฏตัวใน WWE อีกครั้ง ในรอยัลรัมเบิล (2014) โดยร่วมปล้ำรอยัลรัมเบิล 30 คน ออกมาปล้ำเป็นลำดับที่14 แต่ก็ไม่ชนะ ซึ่งถูกเหวี่ยงออกนอกเวทีโดยโรแมน เรนส์

แนชได้รับการบรรจุชื่อเข้าสู่ หอเกียรติยศดับเบิลยูดับเบิลยูอี ประจำปี 2015 และเข้าในนาม nWo ปี 2020