ในปี 1907 คณะสำรวจของทีโอดอร์ เอ็ม. เดวิส (Theodore M. Davis) ได้ขุดสุสานขนาดย่อมแห่งหนึ่งซึ่งมีเครื่องสุกำศพจารึกพระนามทุตอังค์อามุน เดวิสจึงสันนิษฐานว่า สุสานดังกล่าวเป็นที่ไว้พระศพทุตอังค์อามุนอย่างสมบูรณ์ และสั่งให้ขุดค้น ก่อนจะพบสุสานของโฮเร็มเฮ็บ (Horemheb) ต่อมาในปี 1912 เขาเขียนหนังสือชื่อ เดอะทูมส์ออฟฮาร์มฮาบีแอนด์ทูอาทังค์อามานู (The Tombs of Harmhabi and Touatânkhamanou) ซึ่งพรรณนารายละเอียดเกี่ยวกับการค้นพบสุสานทั้งสองเอาไว้ ในตอนท้ายหนังสือ เขาเขียนว่า "ผมเกรงว่า สุสานกษัตริย์จะเหี้ยนเสียแล้ว"[2] แต่ภายหลัง ข้อสันนิษฐานของเดวิสเกี่ยวกับสุสานของทุตอังค์อามุนนั้นได้รับการพิสูจน์ว่า ไม่ถูกต้อง

ในช่วงเดียวกันนั้นเอง จอร์จ เฮอร์เบิร์ต เอิร์ลที่ 5 แห่งคาร์นาร์วอน (George Herbert, 5th Earl of Carnarvon) หรือมักเรียกกันว่า "ลอร์ดคาร์นาร์วอน" (Lord Carnarvon) สั่งให้เฮาเวิร์ด คาร์เตอร์ นักวิทยาการอียิปต์ชาวอังกฤษ ไปสำรวจหุบผากษัตริย์ คณะของคาร์เตอร์จ้างคนพื้นที่ช่วยกันขุดค้นบริเวณซึ่งต่อมาคือสุสานเควี 62 แห่งนี้ คณะของคาร์เตอร์ทำงานกันอย่างระแวงระวัง ที่สุดก็พบประตูอุโมงค์มีบันไดทอดยาวลงไป คาร์เตอร์จึงมีจดหมายแจ้งลอร์ดคาร์นาร์วอนทราบ และลอร์ดคาร์นาร์วอนเดินทางมาถึงภายในหนึ่งสัปดาห์ คาร์เตอร์สั่งให้รื้อทางเข้าและเข้าสู่อุโมงค์ผ่านเฉลียงที่ขโมยเคยรื้อเอาไว้ จากนั้น คาร์เตอร์พบประตูบานหนึ่ง เขาจึงเจาะรูรูหนึ่งลงบนประตู แล้วจุดไม้ขีด ไม้ขีดติด แสดงว่า ภายในอุโมงค์มีออกซิเจน เขาจึงเข้าไปภายใน พบห้องห้องหนึ่ง ปรากฏว่า ห้องนั้นโล่ง แต่คาร์เตอร์เชื่อว่า ห้องดังกล่าวสร้างไว้ลวง และต้องมีห้องลับอยู่แถวนั้นอีก เขาจึงสำรวจกำแพงไปรอบ ๆ และพบห้องลับเช่นว่าซึ่งแล้วไปด้วยสมบัติพัสถาน ครั้นวันที่ 4 พฤศจิกายน 1992 คาร์เตอร์จึงพบที่ไว้พระศพทุตอังค์อามุนอยู่ใกล้กับทางเข้าสุสานของแรเมซีสที่ 6 (Ramesses VI) นับแต่นั้น อาณาบริเวณดังกล่าวจึงได้รับการขนานนามว่า "เควี 62" เมื่อพบสุสานทุตอังค์อามุนแล้ว คาร์เตอร์ก็รีบแจ้งลอร์ดคาร์นาร์วอน และวันที่ 26 พฤศจิกายน 1922 ลอร์ดคาร์นาร์วอนกับคาร์เตอร์ก็ได้เป็นสองบุคคลแรกที่เข้าไปในสุสานหลังกาลเวลาผ่านไปราว 3,000 ปี

คาร์เตอร์ใช้เวลาขุดสำรวจอย่างพิถีพิถันอยู่หลายสัปดาห์ กระทั่งวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 1923 เขาได้เปิดห้องไว้พระศพชั้นใน และได้เห็นหีบพระศพเป็นบุคคลแรก เฮนรี วอลแลม มอร์ตัน (Henry Vollam Morton) นักข่าวคนเดียวที่ได้อยู่ในพื้นที่ จึงถ่ายทอดเหตุการณ์เหล่านี้สู่สาธารณชนต่อไป