เจอรอนโทพลาสต์ (อังกฤษ: gerontoplast; กรีกโบราณ: γέρων - ชายชรา, πλαστός - ถูกขึ้นรูป) เป็นพลาสติดที่พัฒนามาจากคลอโรพลาสต์ในใบแก่ ทำหน้าที่ควบคุมการแยกสลายองค์ประกอบที่ใช้ในการสังเคราะห์ด้วยแสงระหว่างการเสื่อมสภาพตามอายุ (senescence) ให้ดำเนินไปได้ เพื่อนำผลิตภัณฑ์จากการแยกสลายไปใช้ประโยชน์ในส่วนที่พืชต้องการ[1][2] โดยทั่วไปการพัฒนาของเจอรอนโทพลาสต์เป็นกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการกระจายตัวของตั้งกรานา การสูญเสียเยื่อหุ้มไทลาคอยด์และการสะสมตัวของพลาสโทโกลบูล (plastoglobule) ในปริมาณสูง คำว่า Gerontoplast มีการนำมาใช้ครั้งแรกในปี ค.ศ. 1977 เพื่อนำมาอธิบายกระบวนการชราภาพของใบไม้[3]