ภายหลังการสวรรคตของพระเจ้าเปโดรที่แห่งแคสตีลในปี พ.ศ. 1912 ราชอาณาจักรแคสตีลตกอยู่ในภาวะสงครามกลางเมืองระหว่างสองฝ่ายอันได้แก่ ฝ่ายของผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์สายอังกฤษ จอห์น ดยุกแห่งแลงแคสเตอร์ กับฝ่ายของผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์สายตรัสตามารา เอนรีเกที่ 2 แห่งแคสตีล และโอรสผู้มีนามว่า ควนที่ 1 แห่งแคสตีล ภายหลังสองทศวรรษแห่งความขัดแย้ง ทั้งสองฝ่ายต่างหันเข้าหากันและประนีประนอมผ่านการเสกสมรสของทายาทจากทั้งสองฝ่าย คือ เอนรีเกที่ 3 แห่งแคสตีล กับแคเทอรินแห่งแลงคาสเตอร์ ในปี พ.ศ. 1931 ส่วนหนึ่งของข้อตกลงดังกล่าว (ความตกลงบายอน; Accord of Bayonne) ระบุให้สถาปนาอิสริยยศแก่คู่เสกสมรสใหม่ทั้งสอง อันเป็นจุดกำเนิดของเจ้าชายและเจ้าหญิงแห่งอัสตูเรียสพระองค์แรก ซึ่งยึดถือเอาแบบอย่างตามอิสริยยศ เจ้าชายแห่งเวลส์ ในราชอาณาจักรอังกฤษ อิสริยยศเจ้าชายแห่งอัสตูเรียสนี้จึงตกเป็นสิทธิ์อันชอบธรรมของรัชทายาทแห่งราชบัลลังก์แคสตีลอย่างเป็นทางการ

ในช่วงแรก อิสริยยศนี้ไม่ได้มีไว้เป็นเพียงบรรดาศักดิ์ หากแต่ยังมอบสิทธิราชบางประการแก่ผู้ทรงอิสริยยศนี้ เช่น สิทธิ์ในการครอบครองและปกครองราชรัฐอัสตูเรียสและเป็นผู้แทนองค์พระมหากษัตริย์ สิทธิ์ในการแต่งตั้งผู้พิพากษา นายกเทศมนตรี และอื่น ๆ ต่อมาสิทธิราชเหล่านี้ถูกเปลี่ยนแปลงโดยพระมหากษัตริย์คาทอลิกที่ทรงจำกัดราชอำนาจของอิสริยยศจนเกือบจะทำให้อิสริยยศนี้เป็นเพียงบรรดาศักดิ์ การตัดสินใจในครั้งนี้ถูกยอมรับและสืบทอดโดยเชื้อพระวงศ์ฮับส์บูร์กและเชื้อพระวงศ์บูร์บงเรื่อยมาจวบจนปัจจุบัน