หลังจากสมเด็จพระราชาธิบดีไมเคิลที่ 1 แห่งโรมาเนียผู้เป็นพระนัดดาได้สละราชสมบัติ เจ้าหญิงอีเลียนาและพระราชวงศ์เสด็จลี้ภัยจากพรรคคอมมิวนิสต์แห่งโรมาเนียซึ่งก่อตัวขึ้นมาใหม่ ครั้งแรกทรงตั้งรกรากในสวิตเซอร์แลนด์ จากนั้นทรงย้ายไปประเทศอาร์เจนตินาและในปีพ.ศ. 2493 พระนางและพระโอรสธิดาได้ย้ายไปสหรัฐอเมริกาที่ซึ่งทรงซื้อบ้านที่เมืองนิวตัน รัฐแมสซาชูเซตส์

ปีพ.ศ. 2493 ถึง พ.ศ. 2504 ทรงทำการต่อต้านคอมมิวนิสต์แทรงทำงานในโบสถ์ออร์ทอด็อกซ์โรมาเนียในอเมริกา ทรงนิพนธ์หนังสือ 2 เล่ม คือ ฉันมีชีวิตอีกครั้ง(I Live Again)เป็นความทรงจำของพระนางปีสุดท้ายที่ทรงอยู่ในโรมาเนีย และโรงพยาบาลแห่งดวงหทัยพระราชินี(Hospital of the Queen's Heart)เป็นการจัดตั้งโรงพยาบาลและการทำงานในโรงพยาบาล

ในวันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2497 เจ้าหญิงอีเลียนาทรงหย่าขาดกับอาร์คดยุคแอนตัน และทรงสมรสครั้งที่ 2 ในเมืองนิวตัน รัฐแมสซาชูเซตส์ในวันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2497 กับนายแพทย์ สเตฟาน นิโคลัส อิสซาเรสคู ไม่มีพระโอรสธิดาร่วมกัน

ในพ.ศ. 2504 ทรงเข้ารีตออร์ทอด็อกซ์ พระอารามแห่งการคุ้มกันพระมารดาแห่งพระเจ้า ในเมืองบุซซี ประเทศฝรั่งเศส การสมรสครั้งที่ 2 ของพระนางได้สิ้นสุดเมื่อทรงหย่าในปีพ.ศ. 2508 พระนางทรงโกนพระเกศาและทรงดำรงเป็นซิสเตอร์(แม่ชี)ในปีพ.ศ. 2510 ซิสเตอร์อีเลียนาทรงได้พระนามว่า มาร์เตอร์อเล็กซานดรา(พระแม่อเล็กซานดรา) ทรงย้ายกลับมาที่อเมริกาและทรงเข้าอารามออร์ทอด็อกซ์แห่งการเปลี่ยนแปลง ที่เมืองเอลวูด รัฐเพนซิลเวเนีย ทรงดำรงเป็นหัวหน้าสำนักชี จนกระทั่งทรงเกษียณในปีพ.ศ. 2524 พระนางทรงพำนักอยู่ที่อารามจนกระทั่งสิ้นพระชนม์

พระนางเสด็จเยือนโรมาเนียอีกครั้งในปีพ.ศ. 2533 พระชนมายุ 81 พรรษา ด้วยความช่วยเหลือของพระธิดา

ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2534 พระนางทรงทรมานกับการที่สะโพกหักในตอนเย็นก่อนวันพระชันษาครบ 82 พรรษา และขณะอยู่ในโรงพยาบาลทรงทรมานกับภาวะหัวใจล้มเหลว ทรงสิ้นพระชนม์ในวันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2534 พระชนมายุ 82 พรรษา