พระองค์ได้รับสมญาจากสหราชอาณาจักรว่า "เจ้าหญิงขบถ" เพราะทรงเขียนแถลงการณ์ทวงคืนอาณาจักรของพระราชบิดารวมทั้งอัญมณีและเครื่องประดับประจำราชวงศ์คืน หลังพม่าถูกผนวกเข้าเป็นอาณานิคมของสหราชอาณาจักร[2][3] เดิมพระองค์ประทับที่เมืองรัตนคิริ บริติชราชในปี พ.ศ. 2458 แต่ภายหลังพระองค์ถูกสั่งให้ย้ายไปประทับ ณ เมืองมะละแหม่งในพม่าภายใต้การปกครองของสหราชอาณาจักรเมื่อปี พ.ศ. 2475

เจ้าหญิงเมียะพะยากะเลเสกสมรสกับโก โก ไนง์ อดีตภิกษุในร่างกุ้งเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2463 มีพระโอรส-ธิดาหกคน ได้แก่[1]

1. ต่อพะยาจี หรือ จอร์จ (6 พฤษภาคม พ.ศ. 2465 – 12 เมษายน พ.ศ. 2491) สมรสกับภริยาชื่อซูซาน มีบุตรสองคน
2. ไท้ซูพะยาจี หรือ เทสซี (5 เมษายน พ.ศ. 2466) สมรสกับหม่องหม่องขิ่น มีบุตรสามคน
3. ต่อพะยา หรือ เอ็ดเวิร์ด (22 มีนาคม พ.ศ. 2467 - 12 มกราคม พ.ศ. 2562) สมรสกับจีพะยาหรือริตา มีบุตรหกคน
4. ต่อพะยาแหง่ หรือ เทอเรนซ์ (17 กรกฎาคม พ.ศ. 2468 – 21 เมษายน พ.ศ. 2538) สมรสและหย่ากับมะขิ่นซุ แล้วสมรสอีกครั้งกับมะขิ่นส่อ มีบุตรสี่คน
5. ต่อพะยากะเล หรือ เฟรเดอริก (30 กรกฎาคม พ.ศ. 2469 – 16 มิถุนายน พ.ศ. 2549) สมรสกับขิ่นแหม่ มีบุตรหนึ่งคน
6. ไท้ซูพะยาทเว หรือ มาร์กาเรต (20 สิงหาคม พ.ศ. 2470 – 18 มิถุนายน พ.ศ. 2546) สมรสกับริชาร์ด (บุตรของต่อพะยา) มีบุตรหนึ่งคน

พระองค์สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2479 ณ พระตำหนักบนถนนแคนตันเมนต์ เมืองมะละแหม่ง[1]