รอเบิร์ต คอร์เนเลียส ผู้ริเริ่มการถ่ายภาพชาวอเมริกันถ่ายภาพของตนเองโดยใช้กระบวนการดาแกโรไทป์ ในค.ศ. 1839 นับเป็นรูปถ่ายบุคคลรูปแรกๆ ด้วยความช้าของกระบวนการทำให้เขาสามารถเปิดเลนส์ วิ่งไปอยู่ในเฟรมภาพเป็นเวลาหนึ่งนาทีหรือมากกว่านั้น จากนั้นกลับมาปิดฝาเลนส์[1] เขาเขียนด้านหลังรูปว่า "รูปถ่ายแสงรูปแรกที่เคยมีมา ค.ศ. 1839."[1][2]

การเปิดตัวของโกดักบราวนี (Kodak Brownie) ซึ่งเป็นกล้องขนาดพกพา ในค.ศ. 1900 ทำให้การถ่ายภาพเหมือนตนเองเป็นที่นิยมมากขึ้น โดยปกติจะมีการใช้กระจกและตั้งกล้องไว้บนวัตถุใกล้ ๆ หรือบนขาตั้งกล้อง[3] ขณะอายุ 13 ปี แกรนด์ดัชเชสอะนัสตาซียา นีคะลายีฟนา แห่งรัสเซีย เป็นหนึ่งในวัยรุ่นคนแรก ๆ ที่ถ่ายรูปตนเองโดยใช้กระจกเพื่อส่งไปให้เพื่อนในค.ศ. 1914 เธอเขียนบนจดหมายที่แนบไปกับรูปถ่ายว่า "ฉันถ่ายรูปนี้ด้วยตัวเองขณะกำลังมองกระจก มันยากมากเพราะมือฉันสั่น"[4]

การถ่ายรูปเหมือนตนเองรุ่นเริงในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1970 เมื่อ Instant Camera ซึ่งเป็นเป็นกล้องที่สามารถอัดและล้างรูปได้ทันทีหลังจากถ่ายเสร็จถูกคิดค้นขึ้น[5] และทำให้มือใหม่สามารถเรียนรู้การถ่ายภาพได้ โดยสามารถเห็นรูปที่ตนถ่ายได้ทันที[6] เป็นธรรมดาที่สิ่งปฏิบัติเหล่านี้จะถูกถ่ายทอดเมื่อกล้องดิจิทัลมาแทนที่กล้องฟิล์มคำว่า เซลฟี นั้น พบว่าใช้ครั้งแรกเมื่อวันที่ 13 กันยายน ค.ศ. 2002 บนพื้นที่อภิปรายออนไลน์ของออสเตรเลีย นาธาน โฮป โพสบน 'Dr Karl Self-Serve Science Forum' ว่า[7][8]

อืม กำลังเมาในงานวันเกิดปีที่ 21 ของเพื่อน ขณะกำลังเดินฉันสะดุด เอาริมฝีปากลงก่อน (โดยมีฟันหน้าตามมาติด ๆ) ฉันมีรูขนาดประมาณ 1 เซนติเมตรทะลุลิมฝีปากล่างของฉัน และขอโทษที่รูปไม่ชัด มันคือการถ่ายเซลฟี่

พจนานุกรมของออกซ์ฟอร์ด (Oxford Dictionaries) ได้จัดไว้เป็นคำศัพท์แห่งปี 2013 (Word of the Year 2013) โดยระบุว่าเป็นคำที่เริ่มมาจากชาวออสเตรเลีย[9]