แดงก๊อดขึ้นชกมวยสากลอาชีพครั้งแรกเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2536 เสมอกับ คิด เอนดิโน จากนั้นขึ้นชกที่ฟิลิปปินส์ตลอดและชนะเป็นส่วนใหญ่ รวมทั้งเคยชนะคะแนนเจอรี่ ปาฮายาไฮ ด้วย แดงก๊อดมาชกในไทยเมื่อ พ.ศ. 2543 โดยมาแพ้คะแนนฟ้าลั่น ศักดิ์กรีรินทร์ จากนั้น ขึ้นชิงแชมป์ PABA รุ่นไลท์ฟลายเวทเมื่อ 8 กันยายน พ.ศ. 2543 ปรากฏว่าเสมอกับดีเด่น เก่งการุณ ไม่ได้แชมป์ จากนั้น ขึ้นชิงแชมป์เงารุ่นไลท์ฟลายเวท IBF แพ้คะแนน อานิส โรก้าไปอย่างเป็นเอกฉัมท์ที่อินโดนีเซียเมื่อ 3 เมษายน พ.ศ. 2544 จากนั้น มาชิงแชมป์ PABA กับดีเด่นอีกเมื่อ 25 พฤษภาคม พ.ศ. 2544 ก็เสมอกันไปอีก

แดงก๊อดได้ครองแชมป์ฟิลิปปินส์รุ่นไลท์ฟลายเวทเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2544 เมื่อชกชนะคะแนน โจวาน เพรสบิเตโร แต่พอป้องกันแชมป์ครั้งแรกก็เสียแชมป์ให้ เวนเดล คอจูเลส โดยเป็นฝ่ายแพ้คะแนนไปเมื่อ 8 กมภาพันธ์ พ.ศ. 2545 จากนั้น ได้ไปชิงแชมป์โลกรุ่นฟลายเวท WBF ที่ว่างเมื่อ 21 พฤษภาคม ที่ลอนดอน ปรากฏว่าแดงก๊อดเป็นฝ่ายแพ้คะแนนไป ก่อนที่จะขึ้นชิงแชมป์ฟิลิปปินส์รุ่นฟลายเวทเมื่อ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2545 และเป็นฝ่ายชนะคะแนน โรเดล โอราอิส ได้แชมป์มาครอง และป้องกันแชมป์ไว้ได้ถึง 3 ครั้งก่อนจะเสียแชมป์ แพ้คะแนน อีริค บาร์เซโลนา เมื่อ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2548 โดยที่ระหว่างครองแชมป์ฟิลิปปินส์นี้ แดงก๊อดยังเดินทางมาชิงแชมป์ PABA เฉพาะกาลรุ่นฟลายเวทเมื่อ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2547 แพ้คะแนน เด่นเก้าแสน เก้าวิชิต และหลังจากที่เสียแชมป์ฟิลิปปินส์ไปแล้ว ก็ได้ชิงแชมป์ WBC เอเชียรุ่นฟลายเวทเมื่อ 19 มกราคม พ.ศ. 2549 แพ้คะแนน พนมรุ้งเล็ก กระทิงแดงยิม มาชกนอกรอบแพ้คะแนน แมกไซไซ ศิษย์สายทอง และได้ชิงแชมป์ PABA รุ่นซูเปอร์ฟลายเวทเมื่อ 21 กันยายน พ.ศ. 2550 แพ้คะแนน ดวงเพชร ก่อเกียรติยิม หลังจากนั้น แดงก๊อดยังขึ้นชกต่อมาจนถึง พ.ศ. 2554 แต่ชกแพ้เกือบทั้งหมดและไม่ได้ชกชิงแชมป์ใดๆอีกเลย หลังจากที่ขึ้นชกครั้งสุดท้ายเมื่อ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2554 แพ้น็อค เจฟฟรีย์ จิเมเนซ ยก 2 แดงก๊อดก็แขวนนวมไป