เซวู
เซวู

เซวู

เซวู (ชวา: ꦱꦺꦮꦸ, อักษรโรมัน: Sèwu) เป็นหมู่จัณฑิพุทธมหายานอายุราวคริสต์ศตวรรษที่แปด ตั้งอยู่ราว 800 เมตรทางเหนือของปรัมบานันในจังหวัดชวากลาง ประเทศอินโดนีเซีย จัณฑิเซวูเป็นหมู่วิหารพุทธที่ใหญ่ที่สุดอันดับสองในอินโดนีเซีย รองลงมาจากบุโรพุทโธ หมู่วิหารประกอบด้วยวิหารย่อยรวม 249 อาคาร อย่างไรก็ตามชื่อของวิหารในภาษาชวาแปลว่า 'หนึ่งพันจัณฑิ' ซึ่งมีที่มาจากตำนานพื้นถิ่นโลโรโจงรัง นักโบราณคดีเชื่อว่าชื่อเดิมของหมู่จัณฑินี้คือ มัญชุศรีคฤห์ (อักษรโรมัน: Manjusrigrha)[1][2] อันแปลว่าที่ประทับ (คฤห์) ของพระมัญชุศรีจารึกเกลูรัก (อายุราว ค.ศ. 782) และ จารึกมัญชุศรีคฤห์ (อายุราว ค.ศ. 792)[3]:89 ที่ค้นพบในปี 1960 ระบุว่าชื่อเดิมของไมู่จัณฑิน่าจะเป็น "มัญชุศรีคฤห์"[2] ซ่งอ้างถึงพระมัญชุศรี พระโพธิสัตว์ในนิกายมหายาน สัญลักษณ์ของ ปรัชญา

เซวู

สถาปัตยกรรม จัณฑิพุทธ
เมือง เขตกลาเติน จังหวัดชวากลาง
พิกัด 7°44′37″S 110°29′37″E / 7.7435°S 110.4935°E / -7.7435; 110.4935
ประเทศ หระเทศอินโดนีเซีย
แล้วเสร็จ ราวคริสต์ศตวรรษที่ 8
ลูกค้า ไสเลนทร์ หรือ มาตารัม