เซิน หง็อก มิญ (เวียดนาม: Sơn Ngọc Minh) หรือ อาจารย์เมียน เกิดเมื่อ พ.ศ. 2463 ที่จังหวัดจ่าวิญ ประเทศเวียดนาม[1] บิดาของเขาเป็นชาวเขมร ส่วนมารดาเป็นชาวเวียดนาม[2] ได้บวชเป็นพระภิกษุจนได้เป็นครูสอนภาษาบาลี ก่อนจะลาสึกไปเข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์กัมพูชา ได้เป็นประธานคณะกรรมการปลดปล่อยประชาชนเขมรที่พระตะบอง ชื่อของเขาตั้งขึ้นเพื่อระลึกถึงเซิน หง็อก ถั่ญ ที่ขณะนั้นยังลี้ภัยอยู่ในฝรั่งเศส ส่วนชื่อภาษาเวียดนามของเขาที่เรียกกันในหมู่เพื่อนชาวเวียดนามคือ ฝั่ม วัน ฮว้า (Phạm Văn Hứa)[3]เซินเป็นผู้นำคนแรกของเขมรอิสระฝ่ายซ้ายและจัดตั้งสมาคมเขมรอิสระ เขาได้ประกาศเอกราชของกัมพูชาเมื่อ พ.ศ. 2493 โดยถือว่าฝ่ายของเขาสามารถควบคุมพื้นที่ได้หนึ่งในสามของทั้งประเทศ[4] และก่อตั้งพรรคปฏิวัติประชาชนเขมรซึ่งต่อมาคือพรรคคอมมิวนิสต์กัมพูชาร่วมกับตู สามุตเมื่อ พ.ศ. 2494 งอกมิญมีบทบาทในพรรคดดยได้รับการสนับสนุนจากเวียดนามเหนือจนถึง พ.ศ. 2515 เมื่อเขาป่วยด้วยโรคความดันโลหิตสูง และเอียง ซารีแนะนำให้เขาไปรักษาตัวที่ปักกิ่ง ในที่สุด เขาเสียชีวิตลงเมื่อ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2515[5] หลังจากนั้น อิทธิพลของเวียดนามเหนือต่อพรรคคอมมิวนิสต์กัมพูชาจึงสิ้นสุดลง