แจน มัวร์ ได้วิจารณ์ร้านในปี ค.ศ. 2004 ในหนังสือพิมพ์เดอะเดลี่เทเลกราฟ หลังจากที่เกลเลอร์เข้าบริหารกิจการและปรับปรุงร้านได้ไม่นาน เธอกล่าวชื่นชมรูปแบบอาหารที่นุ่มนวลขึ้นภายใต้การดูแลของพ่อครัวคนให้ และถึงแม้ว่า ในตอนแรก เธอจะกังวลที่พนักงานบริการเสนอให้เธอลองลูกนกพิราบ เธอบรรยายถึงอาหารจานนี้ว่า “ได้ผ่านการจัดเตรียมอย่างดี” และเป็นจานที่ดีที่สุดที่เธอลอง[17] เธอคิดว่า พ่อครัวเก่งแต่ยังต้องการเวลาที่ จะปรับให้เข้าที่เข้าทาง และยังบรรยายถึงภรรยา คือ รีนา ที่ดูแลส่วนหน้าร้านว่า “เป็นธรรมชาติสมบูรณ์แบบ” [17] เจย์ เรย์เนอร์ได้มาลองอาหารที่ร้านในปี ค.ศ. 2005 ก่อนที่ร้านจะได้รับดาวมิชลิน เขากล่าวว่ายังมีปัญหาเกี่ยวกับราคาอาหารที่ไม่ตรงกันในเว็บไซต์กับที่แจ้งที่ร้าน เค้าคิดว่า หอยเชลล์ยังปรุงไม่สุก และ ขนมปังบริยอช ที่เสิร์ฟพร้อมกับเนื้อสันอมน้ำมากไป เขากล่าวว่า อาหาร “แสดงถึงระดับความเข้าใจในเรื่องพื้นฐาน” แต่ไม่ได้ระบุเฉพาะเจาะจง[3]ในปี ค.ศ. 2012 จิล เทอร์ตันได้ไปลองอาหารที่ร้าน เพื่อลงวิจารณ์ใน เดอะ “ยอร์คเชอร์โพสต์” สำหรับวันครบรอบ 15 ปีของร้าน และบรรยายอาหารบางจานเช่น หน่อไม้ฝรั่ง และไข่ต้มแบบนุ่มที่ต้มในหม้อ ตุ๋นว่า “สมบูรณ์แบบ” [7] เธอบรรยายว่า อาหารมื้อนี้โดยรวม “ยอดเยี่ยม”[7] แต่บอกว่า ชอคโกแลตบราวนี่ที่เธอสั่ง เป็นของหวานที่ไม่ยากที่จะทำ[7]

ฮาร์เดน คู่มือร้านอาหารของอังก ฤษได้บรรยายว่า อาหารที่ร้านนี้ “เบาและอร่อย” และการปรุงอาหารเป็น “แบบอย่าง”[1] ในระบบการวิจารณ์ของฮาร์เด้น เขาให้คะแนนอาหารว่าเป็นหนึ่งจากห้า (หนึ่งเป็นระดับที่สูงสุดที่มี) และทั้งการให้บริการและบรรยากาศได้คะแนนระดับสองจากห้า[1] ลำดับ สมาคมยานยนต์ได้ให้รางวัลกับร้านเดอะบอกซ์ทรี 3 กุหลาบจาก เอเอ [10]