เดอะวอลล์เป็นแนวร็อกโอเปรา[6] ที่นำเสนอการถูกละทิ้งและความโดดเดี่ยว ผ่านกำแพง ในเพลงได้ถ่ายทอดเนื้อเรื่องของตัวละครเอก คือ "พิงก์" (Pink) ซึ่งมีความหมายถึง ซิด บาร์เร็ตต์[7] และเช่นเดียวกับวอร์เทอรส์เอง ที่พ่อของพวกเขาเสียชีวิตจากสงครามโลกครั้งที่ 2[8] "พิงก์" จึงอยู่ในครอบครัวที่มีแม่เป็นเสาหลัก ซึ่งแม่ของเขาก็เป็นคนที่เข้มงวด เจ้าระเบียบ แต่ในเพลง "Mother" กลับสื่อออกมาในเชิงชื่นชมว่า แม่ของเขาต่างหากที่ช่วยพิงก์ในการสร้างกำแพงเพื่อปกป้องเขาจากโลกภายนอกนี้ จากประโยคที่ว่า "Of course Momma's gonna help build the wall," โดยได้เน้นว่าแม่จะอยู่เคียงข้างเขาจนกว่าเขาจะโตเป็นผู้ใหญ่ และเมื่อเขาโตขึ้นก็กังวลที่จะเอาความรักไปให้กับหญิงอื่น

เมื่อเขาไปโรงเรียนก็ถูกรังแกกดขี่ข่มเหง จากคุณครู ความชอกช้ำนี้เองที่ทำให้ตอกย้ำว่า "เป็นกลุ่มก้อนอิฐในกำแพง" (Bricks in the wall) เช่นเดียวกับในเพลง "Another Brick in the Wall Part II" ที่ได้สื่ออย่างชัดเจนว่า เขาต้องการประท้วงความเข้มงวดและความเจ้าระเบียบของโรงเรียนลง รวมถึงต้องการเสรีภาพ เมื่อพิงก์ เติบโตขึ้นได้กลายเป็นร็อกเกอร์ที่มีชื่อเสียง เขาก็พบกับการนอกใจ ที่ทำให้การแต่งงานเขายุติลง จนเขาติดยา และระเบิดความรุนแรงที่สะสมมาเนิ่นนานในตัวของเขา ในที่สุดเขาก็สร้างกำแพงสำเร็จ เป็นการสิ้นสุดความโดดเดี่ยวของเขาจากการติดต่อกับโลกมนุษย์[9]

จากนั้นพิงก์ได้พบว่าตนเองเป็นโรคซึมเศร้า จึงได้ไปปรึกษาแพทย์ไห้ช่วยรักษาอาการของเขา แต่ปรากฎว่าการรักษาครั้งนี้มีผลข้างเคียงจนทำให้พิงก์เชื่อว่าตนเองเป็นเผด็จการฟาสซิสต์ที่กำลังทำการแสดงอยู่ในคอนเสิร์ตธีมนีโอนาซี เมื่อเขาได้ฟื้นคืนสติมา เขากลับตกอยู่ในห้วงความคิด ที่เขากำลังถูกไต่สวนจากศาลในสิ่งที่เขาทำลงไป และเขาได้ถูกพิพากษาจากศาล (หรือคือความคิดของเขา) ให้ "ทลายกำแแพงลงเสีย" จนทำให้พิงก์กลับเข้าสู่ความจริงอีกครั้ง[10]

เช่นเดียวกับอัลบั้มอื่น ๆ ของวง ยังคงมีการรำลึกถึงซิด บาร์เร็ตต์อยู่หลายครั้งในอัลบั้ม อาทิเช่นในเพลง "Nobody Home" และเพลง "Comfortbly Numb"[11]