เน็กซัสมีหัวหน้ากลุ่มคือเวด บาร์เร็ตต์เปิดตัวครั้งแรกในรอว์ (7 มิถุนายน 2010) โดยการรุมเล่นงานจอห์น ซีนาแถมยังทำลายโชว์ในรอว์[2] ในมันนีอินเดอะแบงก์ (2010) เน็กซัสก็ได้ไปรบกวนกาปล้ำของซีนาในการชิงแชมป์ WWEกับเชมัสในกรงเหล็ก ทำให้ซีนาแพ้ และได้ท้าเจอกันในรูปแบบแทคทีม 7 ต่อ 7 ในซัมเมอร์สแลม (2010) โดยกลุ่มเน็กซัสได้เจอกับทีม WWE นำโดยจอห์น ซีนา แต่ก่อนถึงซัมเมอร์สแลม เน็กซัสได้มาลอบทำร้ายเดอะเกรทคาลี จนทำให้ไม่สามารถร่วมปล้ำในครั้งนี้ได้ แต่ทีม WWE ก็ได้นำแดเนียล ไบรอัน อดีตสมาชิกเน็กซัส มาร่วมแทน[3] และกลุ่มเน็กซัสเป็นฝ่ายแพ้ โดยบาร์เร็ตต์ถูกซีนาจับใส่ STF จนต้องตบพื้นยอมแพ้[4]

หลังจากนั้นไม่นานลูกทีมอย่างดาร์เรน ยัง คิดที่จะพิสูจน์ความเป็นลูกทีมที่ดีโดยเขาต้องการจะเอาชนะซีนา แต่ก็ต้องแพ้ให้กับซีนา จึงโดนกลุ่มเน็กซัสรุมและถูกไล่ออกจากกลุ่ม[5] ต่อมาหนึ่งในสมาชิกอย่าง สกิพ เชฟฟิลด์ ก็มีอาการบาดเจ็บจนต้องพักการปล้ำ[6] ในเฮลอินเอเซล (2010) บาร์เร็ตต์ หัวหน้ากลุ่มเน็กซัส จะต้องเจอกับซีนา โดยถ้าบาร์เร็ตต์ชนะ ซีนาจะต้องเข้ากลุ่มเน็กซัส แต่ถ้าบาร์เร็ตต์แพ้กลุ่มเน็กซัสจะต้องแตกทีม สุดท้ายบาร์เร็ตต์เป็นฝ่ายชนะ จากการช่วยเหลือของไมเคิล แมคกิลลิคัตตี และฮัสกี้ แฮร์ริส ทำให้ซีนา ต้องเข้ามาเป็นสมาชิกของกลุ่มเน็กซัส[7] แต่กลุ่มเน็กซัส ก็ต้องพบกับความโชคร้ายอีกครั้งเมื่อไมเคิล ทาร์เวอร์มีอาการบาดเจ็บที่ขาหนีบ โดยให้ซีนาเล่นงานจึงต้องออกจากกลุ่ม[8][9] ทำให้เน็กซัสต้องนำแมคกิลลิคัตตี และแฮร์ริสมาร่วมสมทบด้วย

ในแบรกกิ้ง ไรท์ส (2010) ซีนาต้องจับคู่กับเดวิด โอทังกา หนึ่งในสมาชิกกลุ่มเน็กซัส ตามคำสั่งของบาร์เร็ตต์ เอาชนะดรูว์ แม็กอินไทร์และโคดี โรดส์ และคว้าแชมป์แท็กทีม WWEมาครองได้[10] แต่ก็เสียแชมป์ในคืนต่อมาให้จัสติน เกเบรียล และฮีท สเลเตอร์ สมาชิกของกลุ่มเน็กซัสตามคำสั่งของบาร์เร็ตต์ ทำให้ครองแชมป์ได้แค่วันเดียวเท่านั้น[11] ในเซอร์ไวเวอร์ซีรีส์ (2010) บาร์เร็ตต์ได้ชิงแชมป์ WWE กับแรนดี ออร์ตัน โดยมีซีนาเป็นกรรมการพิเศษ โดยถ้าบาร์เร็ตต์ชนะก็จะได้แชมป์ WWE และซีนาก็จะได้ออกจากกลุ่มเน็กซัสอย่างถาวร แต่ถ้าบาร์เร็ตต์แพ้ซีนาต้องออกจาก WWE สุดท้ายบาร์เร็ตต์เป็นฝ่ายแพ้ ทำให้ซีนาต้องออกจาก WWE[12] ในรอว์ บาร์เร็ตต์ได้ขอท้าชิงแชมป์ WWE กับออร์ตันอีกครั้ง โดยก่อนปล้ำ บาร์เร็ตต์ให้กลุ่มเน็กซัสมาเล่นงานออร์ตัน ทำให้บาร์เร็ตต์ได้เปรียบมากเพราะออร์ตันเจ็บหัวเข่า แต่สุดท้ายบาร์เร็ตต์ก็ไม่สามารถคว้าแชมป์ WWE มาได้ เพราะซีนาได้มาก่อกวนการปล้ำของบาร์เร็ตต์ ในรอว์ เกเบรียลและสเลเตอร์ต้องป้องกันแชมป์แทกทีมใน 4 เส้า โดยซีนาได้มาก่อกวนการปล้ำของเกเบรียลและสเลเตอร์จนเสียแชมป์ให้กับซานติโน มาเรลลา และวลาดิเมียร์ คอซลอฟ[13] ทำให้บาร์เร็ตต์ต้องเรียกซีนากลับมา WWE อีกครั้ง และท้าเจอกันในทีแอลซี: เทเบิล แลดเดอร์ แอนด์ แชร์ (2010)[14] ในการปล้ำโดยใช้เก้าอี้ สุดท้ายบาร์เร็ตต์ก็เป็นฝ่ายแพ้ให้กับซีนา[15]

ในรอว์ ซีเอ็ม พังก์ได้มาเป็นหัวหน้าเน็กซัสแทนบาร์เร็ตต์ โดยบาร์เร็ตต์ได้มีแมตช์ปล้ำ 3 เส้า ในกรงเหล็ก เจอกับเชมัส และแรนดี ออร์ตัน เพื่อหาผู้ท้าชิงอันดับ 1 ในการชิงแชมป์ WWE กับเดอะมิซเจ้าของแชมป์ ในรอยัลรัมเบิล (2011) โดยระหว่างแมตช์ พังก์ได้มาก่อกวนการปล้ำ และหักหลังบาร์เร็ตต์ ทำให้บาร์เร็ตต์แพ้ และออกจากการเป็นหัวหน้ากลุ่มเน็กซัส[16] หลังจากนั้น พังก์ได้เปลี่ยนชื่อกลุ่มเป็นเดอะนิวเน็กซัส และได้ทดสอบความแข็งแกร่งของกลุ่มนิวเน็กซัส โดยให้กลุ่มนิวเน็กซัสรุมเล่นงานแมคกิลลิคัตตี และเอาเข็มขัดให้คนในกลุ่มและตนฟาดแฮร์ริส นอกจากนั้นยังส่งโอทังกาไปให้บิ๊กโชว์เล่นงานอีกด้วย ต่อจากนั้นพังก์ก็ให้เกเบรียลและสเลเตอร์เอาดาบเคนโด้ฟาดกันเอง แต่ทั้ง 2 ไม่พอใจจึงปล่อยดาบเคนโด้และยอมออกจากกลุ่ม ทั้งคู่ได้ย้ายไปอยู่กลุ่มเดอะคอร์ของบาร์เร็ตต์[17] ในรอว์ เมสัน ไรอัน นักมวยปล้ำจาก FCW ได้มาก่อกวนการปล้ำของซีนากับพังก์ และเข้าร่วมเป็นสมาชิกของกลุ่มนิวเน็กซัส ในรอยัลรัมเบิลนิวเน็กซัสได้มาก่อกวนการปล้ำของแรนดี ออร์ตัน ทำให้ออร์ตันไม่ได้แชมป์ WWE[18] ในรอว์ต่อมา แมคกิลลิคัตตีและแฮร์ริสได้ชิงแชมป์แทกทีมกับซานติโนและคอซลอฟ แต่ไม่สำเร็จ หลังแมตช์ออร์ตันได้ออกมาเล่นงานแมคกิลลิคัตตีกับแฮร์ริส และเตะเข้าที่ศีรษะของแฮร์ริสจนต้องพักการปล้ำ[19]

พังก์จะต้องเจอกับแรนดี ออร์ตันในเรสเซิลเมเนีย ครั้งที่ 27 ตามคำสั่งของผู้จัดการทั่วไปของรอว์ โดยออร์ตันจะเจอกับสมาชิกนิวเน็กซัสในทุกสัปดาห์ โดยถ้าออร์ตันแพ้ใครคนใดของกลุ่มนิวเน็กซัส ก็จะมีสิทธิ์ในการยืนคุมด้านล่างเวที แต่ถ้าออร์ตันชนะ กลุ่มนิวเน็กซัสจะถูกแบนในแมตช์ที่ออร์ตันเจอกับพังก์ โดยประเดิมเป็นสัปดาห์แรกในการเจอกับแมคกิลลิคัตตีและสามารถเอาชนะไปได้ แถมเตะเข้าที่ศีรษะของแมคกิลลิคัตตี ต่อด้วยโอทังกาเป็นสัปดาห์ที่สอง ถึงแม้จะโดนเล่นงานก่อนหน้าที่จะเริ่มแมตช์ก็ตาม และเตะเข้าที่ศีรษะของโอทังกาเป็นคนที่สอง และสัปดาห์ที่สาม ออร์ตันก็เอาชนะไรอัน และเตะเข้าที่ศีรษะของไรอันไปเป็นคนที่สาม ทำให้พังก์ต้องเจอกับออร์ตันแบบตัวต่อตัวในเรสเซิลเมเนีย โดยจะไม่มีกลุ่มนิวเน็กซัสอยู่ข้างเวทีด้วย สุดท้ายพังก์ก็แพ้ไป ในรอว์ สมาชิกนิวเน็กซัสได้กลับมาเล่นงานออร์ตัน ในเอ็กซ์ตรีมรูลส์ (2011) พังก์ได้รีแมตช์กับออร์ตันในแมตช์ลาสแมนสแตนดิ้ง แต่พังก์ก็แพ้ให้กับออร์ตันเป็นครั้งที่2 ติดต่อกัน[20][21] ในรอว์ 23 พฤษภาคม โอทังกาและแมคกิลลิคัตตี สามารถคว้าแชมป์แทกทีมโดยเอาชนะบิ๊กโชว์และเคน[22] ต่อมาเมสัน ไรอันได้รับบาดเจ็บและต้องพักการปล้ำ ในมันนีอินเดอะแบงก์ (2011) พังก์ได้ท้าชิงแชมป์ WWE กับจอห์น ซีนา ถ้าพังก์ชนะ พังก์จะลาออกจาก WWE พร้อมกับเข็มขัดแชมป์ สุดท้ายพังก์เป็นฝ่ายชนะ และลาออกจาก WWE ไปพร้อมกับเข็มขัดแชมป์ ทำให้เน็กซัสไร้หัวหน้าทีม[23] จนเหลือสมาชิกอยู่เพียง 2 คนคือ โอทังกาและแมคกิลลิคัตตี ก่อนจะเสียแชมป์แทกทีมให้กับโคฟี คิงส์ตัน และอีแวน บอร์น และยุบทีมลงในที่สุด