ภายหลังการประพันธ์เพลงให้กับศิลปินมากมาย อาทิ บริตนีย์ เสปียร์ส และ พุซซีแคต ดอลส์ ขณะที่กาก้าเองก็มีความพยายามที่จะเป็นศิลปินเช่นกันโดยทพเพลงใต้ดินในคลับในนิวยอร์ก จนกระทั่งกาก้าได้ออกอัลบั้มเป็นของตนเองอัลบั้มแรกในชื่อ เดอะเฟม[12] เมื่อพูดถึงชื่อและคอนเสปต์ของอัลบั้ม กาก้าอธิบายว่า "เดอะเฟม เป็นความรู้สึกที่ทุกคนสัมผัสความนิยมของวัฒนธรรมเพลงป๊อปเป็นศิลปะ มันไม่ได้ทำให้คุณรู้สึกเจ๋งที่จะเกลียดวัฒนธรรมเพลงป๊อป ฉันจึงนำมมันมาใช้และคุณจะได้ยินทั้งหมดนั้นทั้งอัลบั้ม เดอะเฟม (ชื่อเสียง) แต่เป็นชื่อเสียงที่แบ่งปันกันได้ ฉันอยากเชิญชวนคุณมาร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ ฉันอยาดให้คนรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตนี้"[13] กาก้าเริ่มต้นด้วยการให้สัมภาษณ์กับ เอ็มทีวียูเค (MTV UK) ในช่วงการสร้างสรรค์อัลบั้มของเธอกว่า 2 ปีครึ่งและเสร็จสิ้นในช่วงสัปดาห์แรกของเดือนมกราคม พ.ศ. 2551[14] เช่นเดียวกับการประพันธ์เนื้อเพลง กาก้าทำงานทางเมโลดี้และซินธ์ของอัลบั้มร่วมกับเรดวัน[13] เธอกล่าวว่าเพลงจะมีความสนุกสนานและเป็นเรื่องราวของความรักที่จะดึงดูดคนไปสู่ช่วงเวลาแห่งชีวิตของพวกเขา[15] "เลิฟเกม" เพลงลำดับที่สองของอัลบั้มได้รับแรงบันดาลใจมาจากความหลงใหลของเธอในคนแปลกหน้าที่คลับและเธอกล่าวว่า "I wanna ride on your disco stick" บทเพลงดังกล่าวใช้เวลาประพันธ์เพียง 4 นาทีโดยมีพื้นฐานจากดนตรีในดิสโก[16] เพลง "ปาปารัสซี่" ได้นำมาตีความหมายในอีกแง่หนึ่ง อย่างไรก็ตามกาก้าอธิบายในการสัมภาษณ์ในอะเบาต์ดอตคอมว่าเพลงนี้ได้รับแรงบันดาลใจมากจากการต่อสู้ดิ้นรนและความโหยหาความมีชื่อเสียงและความรักของเธอ โดยเฉพาะเพลงรัก "ปาปารัสซี่" นำเสนอในสิ่งที่ต้องการและถามคำถามว่าคนจะสามารถมีทั้งชื่อเสียงแลัความรักได้หรือไม่[17]

"โปเกอร์เฟส" ได้แรงบันดาลมาจากแฟนของกาก้าที่ชอบเล่นการพนัน[18] และประสบการไบเซ็กชวลของเธอเอง เธอนึกฝันเกี่ยวกับสตรีกำลังมีเพศสำพันธ์กับบุรุษดังนั้นเธอจึงแทนตัวเธอเองว่า "โปเกอร์เฟส"[19] "บอยส์, บอยส์, บอยส์" ได้รับแรงบัลดาลใจจากเพลงของ Motley Crue ในชื่อใกล้เคียงกันคือ "เกิร์ลส, เกิร์ลส, เกิร์ลส" กาก้าอธิบายว่าเธอต้องการฉบับของผู้หญิงที่ร็อกเกอร์อยากได้เช่นกัน[13] "บิลตีฟูล, เดอร์ตี, ริช" เป็นบทสรุปของการค้นพบของเธอ ใช้ชีวิตฝั่งตะวันออกและใช้ยาในปาร์ตี[13] "เอ, เอ (นิตติงเอลส์ไอแคนเซย์)" เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการเลิกกับแฟนและกำลังหาคนใหม่[13] "บราวน์อายส์" ได้รับแรงบันดาลใจจากวงควีนและเพลงส่วนใหญ่ของกาก้าที่ไม่มีความมั่นคง[13]

ในการสัมภาษณ์กับเอ็มทีวี กาก้ายังอธิบายถึงแนวคิดอัลบั้ม เดอะเฟม เพิ่มเติมถึงแรงบันดาลใจและมุมมองของเธอสำหรับอัลบั้มดังกล่าว เธอเชื่อว่าสิ่งสำคัญที่สุดที่ขาดหายไปจากเพลงป๊อปร่วมสมัยคือการรวมกันของภาพลักษณ์ของศิลปินเข้ากับดนตรี กาก้ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการสร้างสรรค์การแสดงดนตรีบนคอนเสิร์ตของเธอ เธอหวังว่าผู้ชมจะสังเกตถึงการแสดงอย่างศิลปะของเธอซึ่งเธอพยายามนำออกมาจากอัลบั้มและดนตรีซึ่งเธอได้ใส่ความเป็นตัวเธอลงไปด้วย[20]

"ฉันแค่รู้สึกว่าอัลบั้มนี้แตกต่าง- คุณเคยได้สัมผัสดนตรีแกลมช่วงทศวรรษ 1970 ของศิลปินและของนักประพันธ์เพลงร็อกมากมาย [...] เดอะเฟม ไม่ได้เกี่ยวกับว่าคุณคือใคร — แต่มันเกี่ยวกับว่าทำอย่างไรให้ทุกๆ คนต้องการรู้ว่าคุณคือใคร! ซื้อและฟังมันก่อนออกจากบ้านหรือระหว่างขับรถ [...] ฉันคิดว่ามันทำให้ศิลปินสร้างเพลงได้อย่างสร้างสรรค์ ฉันใช้เวลากับมันซักพักใหญ่แต่มันทำให้ฉันเข้าใจตัวฉันเอง ท้ายที่สุดฉันก็เข้าใจมัน ฉันจะภูมิใจมันไม่ได้เลย มันไม่ใช่แค่แผ่นเสียง แต่มันคือการเคลื่อนไหวทางศิลปะเพลงป๊อป และมันก็ไม่ใช่แค่เพลงเพลงหนึ่ง"[14]