เด็กทุกคนได้ผ่านการปรับตัวให้เข้ากับสังคม สำหรับทารกมักจะมีความสุขที่ได้เล่นอยู่คนเดียว และหากมีเด็กคนอื่นเข้ามาใกล้ ทารกมักจะตอบสนองด้วยการทำร้ายทางร่างกายหรือผลักออกไปให้พ้นทาง ต่อมา เด็กจะสามารถเล่นกับเด็กคนอื่นได้ รวมทั้งเรียนรู้ที่จะผลัดและแบ่งปัน และเมื่อเด็กโตพอที่จะเข้าศึกษาในระดับอนุบาล เด็กคนนั้นก็จะสามารถเข้าร่วมในกิจกรรมของกลุ่มเด็กที่มีขนาดใหญ่ขึ้นได้[2]

แต่สำหรับเด็กที่ไม่มีความสามารถในการเรียนรู้อาจต้องการความช่วยเหลือพิเศษในการพัฒนาทักษะทางสังคม ลักษณะที่แสดงออกของเด็กที่มีลักษณะเหล่านี้อาจนำไปสู่ความสัมพันธ์ที่ไม่ดี รวมทั้งเด็กที่มีขอบเขตความสนใจต่ำอาจไม่สามารถปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมได้ ทำให้เด็กคนนั้นยากที่จะเรียนรู้ทักษะทางสังคมผ่านทางประสบการณ์[2]