เมื่อเสียตำแหน่งแชมป์ไปแล้ว เด่นเก้าแสนได้กลับมาครองแชมป์ PABA เฉพาะกาลรุนฟลายเวทอีกครั้ง และได้ไปชิงแชมป์โลกเฉพาะกาลรุ่นฟลายเวท WBA เมื่อ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2553 ที่สหรัฐ แต่ไปแพ้น็อค หลุยส์ คอนเซบซิโอนในยกแรก ไม่ได้แชมป์ หลังจากนั้น เด่นเก้าแสนจึงเลื่อนรุ่นขึ้นไปชกในรุ่นซูเปอร์ฟลายเวท

เด่นเก้าแสนคว้าแชมป์ PABA รุ่นซูเปอร์ฟลายเวทมาครองได้ใน พ.ศ. 2554 และได้ครองแชมป์โลกเฉพาะกาลรุ่นซูเปอร์ฟลายเวท WBA มาได้ ด้วยการเอาชนะคะแนน โนบุโอะ นาชิโร่ นักมวยชาวญี่ปุ่นเมื่อ 3 กันยายน พ.ศ. 2556 ด้วยวัยที่มากถึง 37 ปี และต่อมาก็ได้รับสถาปนาให้เป็นแชมป์โลกตัวจริง แต่ต่อมาทาง WBA ได้กำหนดให้เด่นเก้าแสนขึ้นชกชิงแชมป์โลกตัวจริงอีกครั้งในวันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2557 กับ โคเฮอิ โคโนะ นักมวยชาวญี่ปุ่น ผู้ได้แชมป์โลกมาจากการเอาชนะทีเคโอ เทพฤทธิ์ ก่อเกียรติยิม นักมวยชาวไทย ซึ่งโคโนะได้ชกแพ้คะแนน ลิโบริโอ โซลิส แชมป์โลกตัวจริงชาวเวเนซุเอลา ที่ขึ้นชกล้มแชมป์กับแชมป์รุ่นเดียวกันของสหพันธ์มวยนานาชาติ (IBF) คือ ไดกิ คาเมดะ ปรากฏว่าแม้โซลิสเป็นฝ่ายชนะ แต่ก็ต้องเสียแชมป์โลกเพราะทำน้ำหนักไม่ผ่าน ในส่วนการชกกับโคโนะก่อนหน้านั้น ฝ่ายโคโนะได้ทำหนังสือประท้วงไปยัง WBA ว่าผลการตัดสินไม่เป็นธรรม WBA จึงกำหนดให้เด่นเก้าแสนที่ได้รับสถาปนาไปแล้ว ต้องมาชกชิงแชมป์โลกตัวจริงกับ โคเฮอิ โคโนะ อีกครั้ง[3] ซึ่งผลการชกออกมาปรากฏว่า เด่นเก้าแสนเป็นฝ่ายแพ้น็อกไปในเวลา 40 วินาทีของยกที่ 8 ซึ่งก่อนนั้น เด่นเก้าแสนก็พลาดโดนนับ 8 ในยกที่ 4 ทำให้หมดโอกาสได้เป็นแชมป์โลกตัวจริง

หลังการชกเด่นเก้าแสนเปิดเผยว่าต้องการแขวนนวมตามที่ตั้งใจ เนื่องจากอายุมากถึง 37 ปีย่าง 38 ปีแล้ว โดยหันไปเป็นผู้ฝึกสอนให้แก่นักมวยรุ่นน้องในสังกัดแกแล็คซี่ต่อไป และจะนำเงินส่วนตัวที่เก็บได้จากการชกมวยทั้งหมดเปิดร้านขายเสื้อผ้ากีฬา โดยให้ลูกชายคนโตเป็นผู้ดูแล[4] แต่หลังจากนั้นเพียง 3 เดือน เด่นเก้าแสนก็กลับมาชกเคลื่อนไหวอีก โดยเอาชนะคะแนนนักมวยชาวอินโดนีเซียไปได้[5] จากนั้น เด่นเก้าแสนเดินทางไปชกที่ญี่ปุ่นและออสเตรเลียอีก 3 ครั้ง แพ้รวด โดยหนึ่งในนั้นเป็นการขึ้นชิงแชมป์ PABA รุ่นซูเปอร์แบนตัมเวทด้วย ก่อนจะแขวนนวมใน พ.ศ. 2559

ชีวิตครอบครัว เด่นเก้าแสนมีลูกทั้งหมด 6 คนจากภรรยาทั้งหมด 4 คน[6]